سرگیجه های چخوف ,کفشهای پاشنه بلند من. تاریخ پنجشنبه سوم تیر ۱۳۹۵.

در شب کوچک من دلهره ی ویرانی است. کسی که تا بود زیاد ازش شاکی بودم ولی حالا که نیست دلتنگشم.

از روزی که متوجه شدم تو وجودم هستی تا روزی که به دنیا اومدی و تا همین امروز که سرت و میزاری. روی پاهام و منم با موهای فرفریت بازی میکنم و تا روزی که مادرت نفس میکشه خدارو شاکرم برای هدیه. نوشته شده توسط مامان آریو لینک ثابت. عشق کوچولوی بیست و یک ماهه من. فقط خدا میدونه که چقدر دوست دارم جان مادر. برام هیچ حسی شبیه تو نیست. همین از تمام جهان کافیه. همین که کنارت نفس میکشم. برام هیچ حسی شبیه تو نیست. تو پایان هر جستجوی منی.

زندگی نوشیدن یک فنجان قهوه بی شکر است. یه چچیزی ته دلم سر خورد. انتظار بالاخره ب پایان آمد. بغضی بزرگ در ته گلویم گیر کرده است. میترسم خفه ام کند آخر. خنده و خنده و باز هم خنده. میخندم وتکرار میکنم هر آنچه حق الهی من در طرح الهی زندگی ام هست هم اکنون ستانده ام و آنچه برای من ناکافی و رنج آور است نمیخواهم. خداوند همواره در پیشاپیش من است و میشنود تمام بغض های فرو خورده ام را.