دست رفیق دیرینه در دستت آواز بغض کدوم قناری مرحم شده از شرم. متن کدوم نامه تسکین شده بر غم. آه من و تو از حکم بوده و. جشن طناب او از ترس او. رودر رو چکمه پوش سیاه. درد مشت خون آلوده خورده. بغض گلوی خشکیده ی ما. سهم همه ی دلواپسی ها. در گذر همون کوچه ی آرزوام. که میرفتیم من وتو با هم. من و تو چه غریب. از هم چه دور و.

ر تن خورشید می پیچد به ناز. تک درختی خشک در پهنای دشت. تشنه می ماند در این تنگ غروب. از کبود آسمان های روشنی. می گریزد جانب آفاق دور. در افق بر لاله سرخ شفق. می چکد از ابرها باران نور. می گشاید دود شب آغوش خویش. زندگی را تنگ می گیرد به بر. باد وحشی می دود در کوچه ها. تیرگی سر می کشد از بام و در. شهر می خوابد به لالای سکوت. اختران نجواکنان بر بام شب. نرم نرمک باده مهتاب را. ماه می ریزد درون جام شب. نیمه شب ابری به پهنای سپهر. می رسد از راه و می تازد به ماه. جغد می خندد به روی کاج پیر.

سالاد زندگی با سس هزار رنگ. با اینکه همین حالا هم دل و دماغ آپیدن ندارم. انگشتام خیلی وقته با کیبوردم قهر کردند. انگشتام روی دکمه های کیبورد میلغزند ولی انگار نمی خواند یه گوشه ای از دل صاحب مرده شونو روی مانیتور بیارند. بله! انگار حالا حالاها با کیبورد قهرند.