این قافله ی عمر عجب می گذرد. خواب ديدم اينجايي پيشم نشستي. دستاتو توي دست من گذاشتي. خواب ديدم اين بار ميموني نمي ري. تو گوشم از عشق ميگي و مي خوني. بهار بودو عشق بودشو شقايق. من بودمو تو بودي و يه قايق. چه خوابي بود چه حال و احوالي بود. شرمنده ام بابت كم بودن هايم. اول اينكه دوستاني كه وبلاگ قافله ي عمر رو لينك كرده اند لطفا خبر بدند كه من هم لينكشون كنم. زيرا در بعضي از وبلاگ ها ميبينم كه بي خبر لينك شده ام.

این آهنگ و تمامی دست نوشته هایم. تقدیم به آنکه در سخت ترین و بدترین زمان زندگیم تنهام نگذاشت. علی ساعت ۸ از خواب بیدار شد. نمیخواست از تخت بیرون بیاد اما با بیحوصلگی از تخت خواب پائین آمد. باز این بغض یک ساله داشت گلشو میفشرد. علی رفت و کنار آرزو نشست ودست در گردن همسرش انداخت. وبه آرزو گفت امروز می خوام برات سنگ تموم بذارم. بعد با آرزو نشست به تماشای سریال محبوبشان. بعد از تمام شدن فیلم تازه یادش افتاد که نهار .

همه گفتن فراموش کن فراموش کن انقدر فراموش کردم که خودمم یادم رفت. روزی که مثل آینه در خود شکستم. روزی که دل با یک حساب ساده فهمید. دیدار بعدی می رود تا بی نهایت. روزی که قرمز شد چراغ زرد دنیا. من ماندم و خورشید بی جان در هوایت. رفتی کلاف خاطراتم شد پریشان. دنبال سرنخ گم شدم در ابتدایت.

نوشته شده توسط مترسک فیلسوف در. نوشته شده توسط مترسک فیلسوف در. من رفتم توی یه کلبه جدید. هر کی خواست بیاد شب نشینی. نوشته شده توسط مترسک فیلسوف در. تا فردا بهت وقت میدم. حالا فردا بیا بگو این چه جور دلتنگیه که حتی یه سراغ هم ازم نمیگیری. نوشته شده توسط مترسک فیلسوف در لینک به این مطلب.

از تنم تا تنش یه وجب بود. وقت چسبیدن لب به لب بود. من حواسم به پیراهنش بود. او حواسش به مرز تنش بود. اما رعایت نمی کرد! آن شب از جان مستم چه می خواست. دست او روی دستم چه می خواست. وسوسه از شکستم چه می خواست. تف بر این ارتجاع صعودی! دستش افتاد در موج مویم. پاره شد جامه از روبه رویم! مانده ام از چه چیزی بگویم! تو دیگر که بودی. گاهی کوفتگی های عجیبی به جا می گذارند.

دو معتقديم که بايد نهايت استفاده را از اين تعطيلات بکنيم .