چند شعر کوتاه پیشکش به کوتاهی زندگی. کاش چهار فصل خدا زمستان بود. آرام و بی صدا افتاد. نوشته شده در سه شنبه بیست و چهارم اسفند ۱۳۸۹ ساعت ۱۲ ب. پیشکش بر تو که در فضای مجازی برف بازی کردیم. این خطوط کشالهدار را این قدر بالا کش نده. از بی خوابی جهان مضطرب می ترسم. بگذار در حاشیه ی این جهان اندکی دراز بکشم. من چاقوی به استخوان رسیده ی استم که تنها خودم را می توانم به زانو دربیارم.

چی فرقی می کند وقتی چشمان زیبا هم داشته باشی. و چادر سرخ هم می پوشی. وجود انگشتان خوش تراشت را به همه گزارش می دهد. جایی را تزیین نمی کند. از جایی با خبر می سازد از چیزی. وقتی سرمه می کشی و به میان جمعیت می روی. چشم های سرمه کرده ای را به بازار برده ای. و با رضایت لبخند زده ای. به من چی ربطی دارد که مقصدی در لبخند هایت نیست. مهم این است که وقتی به تو نگاه کرده ام. وقتی به تو نگاه کرده ام. ترا در بند یافته ام.

نصب ام نمای یارب بر کرسی ریاست. تا هر زمان بگویم با خلق از سیاست. جایم نمای یارب در جمع زورمندان. تا با لگد بکوبم بر فرق مستمندان. عمارتم ده در کوی زورگیران. پهلوی یک قومندان در کوچه ی وزیران. چندین محافظم ده مثل سگ شکاری. هم ضد مرمی و هم ضد کلوخ و سرگین. تو دعوتم کن در مجلس بزرگان. تا معرفت بیابم با سرتبار گرگان.

عطش گرفت تنم تا به او خبر برسد. پر است خانه ام از او که زود تر برسد. که از نجابت گامش درین درختستان. دو باره زمزمه های بهار سر برسد. چقدر در هیجانم که از تنش این بار. از آنچه خواسته ام سهم بیشتر برسد. وبعد در تب آغوش عاشقانه ی او. رها نمی کنم این بار تا دم مردن. اگر که حلقه ی دستم به ان کمر برسد. سری به کوچه ی بن بست می زدی می شد. به شانه های کسی دست می زدی می شد. درون می-کده می آمدی شب تنها. شراب با من سر مست می زدی می شد.

امروز میخواهم آرام باشم و خوب فکر کنم! میخواهم با انرژی مثبت به زندگی نگاه کنم و به همه اتفاقات اطرافم خوش بین باشم. اینکه زنان در جاهای متفاوت که مردان حضور داشته باشند مورد تهاجم نگاه های حریص و هرز قرار میگیرند و با هزار مشکل دیگر مواجه میشوند. از اتوبوس پیاده میشوم و کرایه دونفر را حساب میکنم .

یاداشت های خودم برای خودم . یکی از کارهای تازه خدمت دوستان قدیمی. همیشه مثل نفس گرم درگلوی منی. همیشه مثل صدا دربگومگوی منی. شکوه حیثیت وآب آبروی منی. تو رنگهای قشنگ کمان رستمها. درون آیینه ها پاک تابلوی منی. دوثلث آیینه ازآب می شود تشکیل. تویی امید وتمنا توآرزوی منی. میان حلقهی افرشته ها وآدم ها. تب سماع منی رازهایوهوی منی. به فال نیک گرفتم صدای باران را. که شعرحافظی وطرح شاملوی منی. نقاشی جسم تو را با خون کشیدم. سیحون کشیدم یک طرف جیهون کشیدم.

حدیت چون و چرا درد سر دهد ایدل. پیاله گیر و بیاسا ز عمر خویش دمی. هفته او ل فروردین 1392. هفته او ل مرداد 1390. هفته او ل دی 1389.