دوستان شرح پریشانی من گوش کنید داستان غم پنهانی من گوش کنید. چهارشنبه 10 مردادماه سال 1386. خدایا من در کلبه حقیرانه ام چیزی دارم که تو در عرش ملکوتییت نداری من تورا دارم و تو مثل خود نداری. پنجشنبه 30 آذرماه سال 1385. غربت شبهایم به تاریکی یلداست. یلدایی که گویی قصد سحر ندارد. اما من همچنان چشم در راه پایان این برگریزانم. آری من چشم در راه زمستانم. راه رفتنی رو باید رفت هرچند سخت ! خیلی وقت بود که در این شب پر از تردید طلسم شده بودم . یکشنبه 19 آذرماه سال 1385.

كسي از عرش نام تو را مي خواند. شاید دوباره در جایی دیگر شروع کنم. تجربه ی اول و خوبی بود. با دوستان خوبی آشنا شدم . بر سینه اگر زذیم سنگت آقا. هستیم اگر گوش به زنگت آقا. با این همه تزویر و ریا می ترسم. یک روز بیاییم به جنگت آقا! چه شیرینه سوغات صفای وجود کعبه .

روری که کمترین سرود بوسه است. و هر انسان برای هر انسان برادریست. روزی که دیگر درهای خانه شان را نمیبندند. قفل افسانه ایست و قلب برای زندگی بس است.

همیشه با همه چیز کنار بیا . به خاطر داشته باش که زمین به طرز احمقانه ای گرد است. برای تو که هرگز نمی خوانی. قصه ای که از 1000 سال قبل تا 10000 سال بعد ادامه دارد. هر لحظه در هزار نگاه متولد می شود که تا ابد جاری بماند. و من با روحی که تشنه ای قطره ای از نوازش توست. گوش نمی کنی , و من می بینم حتی.

عشق تنها یک بوسه نیست. زندگی سخت نیست ما سخت می گیریم. زندگی زیباست اگر ما ان را اسان بگیریم. مورد داشتیم دختره به گدای سر کوچه غذا داده. مورد داشتیم طرف تو علایقش نوشته غذای مورد علاقم. استیک آبدار با سس اضافه به همراه. مورد داشتیم طرف تو پروفایلش نوشته.