به احترام هم کپی نکنیم. دل باخته ی هم بودند. محکم تر بغلم کن! مصاحبه ی لینک زن با من. از ما هیچ نمانده و از من تنها چند حرف بر زمین افتاده. زیر سایه ی آن درخت سپیدار. دست برده ام به گذشته و رسیده ام به اینجا. هیچ از من هیچ از تو. رجوع به گذشته یادت می آورد بارها پوست انداخته ای.

در من صدای تبر می آید. و این زندگی من است. که از این طناب ها آویزان است. از هی اهوی فریاد ها. آب هآی این خلیج کرده. وگرنه این تن سآل هآست دست در گردن این روزمرگی نآب اندآخته. جسم تنهآ بهآنه است . من سرآغ اصل مطلب می روم. هم بستری بآ مرزهآیی در کآلبد یک حمآقت .

بعد از مدت ه به بلاگم برگشتم. دلایلی که رفتم یا اومدم مهم نیس. مهم بودن چزیه که این روزا فکرمو در گیر کرده. دلم میخواد دوباره بلاگ بنویسم. اینجا دوست های خوبی پیدا کردم. نوشتن به زندگیم روح بیشتری میده. I dreamed of you from the moment I saw you.

A girl with NO past! شنبه 9 اسفندماه سال 1393. حال این آهنگ چقد خوبه. زخم عمیقی که هرگز خوب نمیشه. یعنی تموم زندگیت تو آتیشه. اشکی که داره بیاراده میریزه. باغی که دیگه تا گلو تو پاییزه. ماکه عمرمونو پای عاشقی دادیدم. ما زخمی رویاهای رفته به بادیم. ما با همین آرزوهای ساده شادیم. شنبه 2 اسفندماه سال 1393. همه ی عمرمون که به خداحافظی گذشت. یکشنبه 19 بهمنماه سال 1393. Such a lonely day and its mine. ما را به سخت جانی خود این گمان نبود.

همان وقت ها که گفت فیس بوک وبلاگ ها را نابود کرد و قبل از آن آدمها را باید برمیگشتم. باید دستی به سر و روی ورق پاره هایم می کشیدم و مثل آنوقت ها منتظر می ماندم تا شبی کلمه ها بیاند. قهر کرده بودند از من و شبهام. حالا برگشته ام که بمانم و دیگر برنگردم به شب های شلوغ پسندیدن و پسندیده شدن. آمده ام که بمانم حتی اگر کلمه ها نیایند. خدا رو به خاطر اندک نجابت و ادب م شکر میکنم.

یعنی در حد شایعه هم کسی دوستم نداره! یک سال بزرگتر شدیم. هه! می گن نوشته ها یه سایه از خود زندگی ان. یک تصویر مات و مرموز از خودت. طوری که قصه ام ماندگار بشه. طوری که قصه ام یک تصویر از خودم باشه. من خودم را در این شب دیدم در بلندترین شب سال. که من را تبدیل به.