خدابامن شک ندارم قرار که آرامش عشق بامن بمون ب هرکی دلش ازسیاهی گرفت بگومیش آیند روشن بمون. یک نفر دیگر بودم یک مرد بودم متاهل بودم. خانه داشتیم خانه مان خانه ی مادربزرگ مرحومم بود. ولی خانه ی ما شده بود. خانومم مانتوی قهوه ای تنش بود. مهمان داشتیم و من مهمانهایمان را دوست نداشتم. دوست داشتم هرچه زودتر بروند. در عالم مرد بودنم هم ضد مهمان نوازی بودم. رفتار خوبی با مهمانها نداشتم و این باعث می شد. پس رویه ام را برخلاف میل باطنی تغییر دادم. با مهمانها محترمانه رفتار کردم.

یه چیزی هست بین معلق بودن و زنجیر بودن . ببین من نمیخوام تحلیلت کنم. ولی میکنم و بعد میگی نباید تحلیلت کنم. آره اذیت میشم ولی نه به اندازه ی وقتی که میفهمم کاری از دستم بر نمیاد. می ترسم واقعا از خودم و از تو می ترسم. میفهمم یه جای کار اشتباهه. میدونم اشتباهه و بدتر اینکه نمیتونم کاری بکنم. و مدام تو ذهنم یه دیواره . نمی دونم درست و غلط کدومه . ولی آخرش یه کاری میکنم.