شاعرانه های یک لر اردیبهشتی! دل واژه های شعرمن. کوه بن سر زمین رویاها. من بودمو من تنها با خود. با همرایی که شارژ نداشت. من را کسی حس نکرد. روی شیشه اتاق بی تو بودن. من بیایم و با آستین لباسم پاکش کنم. اگر روزی تو از آنطرف شیشه گذشتی. دروازه قلبت را به رویم بازکن. تا من بکارم گلهای عشقم را. پنجره قلبت را باز کن.

سه شنبه ششم مرداد ۱۳۹۴. حالتی ست که گاهی دوست دارم. دوست دارم غرق شدن در لحظاتی که خودم می سازم. حالت خلسه ایی شیرین و گم شدن در دنیایی که خودم می خواهم. بغض تلخ رفتن تو تا ابد وا نمیشه.

پس بیا دورهمی یه کم بخندیم. انسان جاي ذو الخطا ن. اگر تنهاترین تنها شوم بازهم خدا هست.

در طريق عشقبازي امن و آسايش بلاست. ريش باد آن دل كه با درد تو خواهد مرهمي. وخدايي كه در اين نزديكي ست. اشعار نغز از صاحبان مغز. حكايت مديريتي و سخنان زيبا. خريد عينک ديد در شب. امروز من همه مشكلاتت را اداره ميكنم . لطفا به خاطر داشته باش كه من به كمك تو نياز ندارم. ممكنه احساس بيهودگي كني و فكر كني كه.

من خدایی دارم که در این نزدیکی است . و او مرا همیشه همراه است. برای همه پیش نمی آید که در زندگی یکبار به جای دیگری زندگی کنیم . این اتفاقات گاهی آنقدر جذاب و شنیدنی هستند که جای پرداخت دارند . پرداخت به زندگی یک محیط بان لرستانی و خانواده اش که حادثه ای عجیب اما واقعی را در سرنوشت خود دارد . نام تو همواره آرامش جانم بوده است .

آشنایند به این منظره گیلانی ها. چشم تو جنگل سبزی است در آغوش خزر. آشنایند به این منظره گیلانی ها. گونه ات رسیده است . با من که به چشم تو گرفتارم و محتاج. حرفی بزن ای قلب مرا برده به تاراج. بغض گلدان لب پنجره را چلچله ها میفهمند.

پرهیز از نگاه کردن به کسی که شوق دیدن اش کلافه ات کرده. تردبد مبهم ات را به یقینی روشن تبدیل می کند. قلب هر آدمی مهمونی داره . هنوز مطمئن نیستم که از راه رسیده باشه . ی مدتی خسته شده بودم . به خودم میگفتم دیگه بهش فکر نکن . وقتی اعتماد نیست حتمن نیست دیگه . چرا داری خودت رو اذیت می کنی . شب فراق که داند که تا سحر چند است.