Be happy and cheering like a song. حال دنیا را بپرسیدم من از فرزانه ای. دست خطی که تو را عاشق کرد. آدمک خر نشوی گریه کنی.

گر چهره بنماید صنم پر شو از او چون آینه ور زلف بگشاید صنم رو شانه شو رو شانه شو. پنجشنبه 26 آبانماه سال 1390. چقدر خودم رو روی کاغذ نوشتن خودمو به من بیشتر میشناسونه و چقدر در دنبال کردن مسیر زندگیم بهم کمک خواهد کرد که آینده رو بهتر پیش ببرم .

صفحات تاریخ زنده شدهاند انگار. میلرزم و وحشتی فراگیر دارم. حقی روشن در مصاف است. در مصاف است با انبوهی از ما انکار کنندگان. میگوییم تنهایی و بترس از انبوه ما تاریک دلان عالم. به میدان میآید و . حقی روشن در مصاف است. ای کاش محبوبمان را در کربلای خود با تیغ تیز سیراب نکنیم.

کاش فقط یک روز دوباره داشتم. سخت بود تا اونجا رفتن. تازه توی طرح زوج و فرد هم بود. اما من انقدر بابابزرگم رو دوست داشتم که هفته ای یک بار بهشون سر می زدم. اگه یه هفته نمی تونستم برم باهام قهر می کرد و تلفنی باید کلی نازشو می کشیدم تا باهام آشتی کنه.

شماره ي گام هاي من در طول زمان. این شد که ما ملتی شدیم جدا شده از دنیا.