دست نوشته های يک وبلاگ نويس آواره. و من چه لذتی میبردم. سوال در مورد چیزی بود که نمیتونستم در موردش حرف نزنم. شروع کردم به صحبت کردن از جنگ و بم.

به مناسبت اولین برف پاییزی. عشق شما قسمت ما نميشود. واژه تو در فرهنگ من نميگنجد. من شعر ميخوانم و سرگشته ام. تو ميخواني و ميرقصي و من در حجم صدايت گم ميشوم. من پشت چشمانت غروب ميکنم. واژه در واژه هاي غريبت. اکنون تو هستي و من و. واژه هاي غريب تر از من. تو همچنان واژه ميخواني و. من همچنان به شوقت واژه ميبافم.

و نگاه فوری برقی علیرضا مجابی به ادبیات و هنر. انتشارات روشنگران و مطالعات زنان.

مدتها بود در این وبلاگ چیزی ننوشته بودم. عمر چقدر زود می گذرد. وقتی در آرشیو وبلاگ به دنبال آخرین مطلب خودم می گشتم تصور نمی کردم با تاریخ سوم آذر 1387 روبرو شوم! این هم برای ثبت در تاریخ البته نه تاریخ امید مجابی تاریخ خودم. چون بنده حتی در تاریخ هم مسیرم از ایشان جداست. فقط برای ثبت در تاریخ. تنها برای ثبت در تاریخ این وبلاگ مینویسم شماره انداز دیوار آزاد.

دوشنبه 23 اسفندماه سال 1389. زانکه میگفتی نیام با صد نمود. همچنان در بند خود بودی که بود. شنبه 17 مهرماه سال 1389. چهارشنبه 6 مردادماه سال 1389. نگاهم تشنهی یک برق بیکینه. پر از اسرار بی آغاز. پر از ابهام بی انجام. لبالب پر شدم از دانهی حسرت. یکشنبه 27 تیرماه سال 1389.

شش ماهه که هر ماه ايرانسل بهم میگه اگه تا فلان تاريخ با کسی ارتباط برقرار نکنی و کسی بهت زنگ نزنه و پيامک نده سيمکارتت واگذار میشه. منم يه زنگ به خونه میزنم و خودم گوشی رو برمیدارم. عاقب اين مرگها ما را میک شد. چيزی که میتواند پيشواز خوبی برای نوروز باشد سوختن گوشیات و فردايش سوختن لپتاپی است که د ه سال را در خوشی و ناخوشی شبانهروز با هم گذرانده بوديد. عنوان نام داستانی است از ابراهيم گلستان. در مجموعهداستان م د و م ه.

بین مطالب وب سایت جستجو کنید. در این وبلاگ اطلاعات مربوط به بازیهای اکشن جدید قرار میگیرد. جمعه 26 مهرماه سال 1392. حتی می توانید خلبان یک هلیکوپتر یا یک زیردریایی باشید. ستودیوی بازیسازیBohemia Interactive در این بازی قصد دارد یک Interface بسیار تمیز را پیش روی بازیکنان قرار دهد که هوش مصنوعی قوی در پشت آن قرار گرفته و می تواند یک تجربه فوق العاده را به همراه داشته باشد. امیدوار است از این بازی فوق العاده زیبا نهایت لذت را ببرید. دانلود از لینک مستقیم سایت.

وسعت اقیانوس را حس کنیم. اما اونی که دیر میرنجه. کسانی که روی شانه هایتان گریه میکنند. و وقتی شما گریه میکنید دیگر وجود ندارند. از درد های کوچک است که آدم می نالد. به یک جایی از زندگی که رسیدی. می فهمی رنج را نباید امتداد داد. باید مثل یک چاقو که چیزها را میبرد و از میانشان میگذرد. نه سواد کافی برای حرف زدن داشتهباشد.