ترانه های دو نفره علی حکمتی توسکا ادیب. از هر طرف به زندگی نگاه می کنم بهانه ایست برای دوست داشتنت. به نام خداوندگار عشق و زیبایی. امیدوارم دیگه غیبتی در کار نباشه البته با همکاری و دلگرمی همه ی شما دوستان و اساتید گرامی و همچنین توسکا ادیب. قبل از هر چیز فرا رسیدن سال 1393 رو به همه ی دوستان خوبم تبریک می گم و امیدوارم سالی پر از شادی و موفقیت رو پیش رو داشته باشین. بذار داغون تر از این شه.

یک همکاری دوست داشتنی با بزرگان پاپ. آهنگ جدید مهدی یغمایی به نام پاییز تنهایی. و فوق العاده زیبا و شنیدنی مهدی یغمایی. برای دانلود از رادیو جوان بر روی لینک زیر کلیک کنید.

بیمارستانیست که ترانه هایم در آن به دنیا می آیند! قدم زدن با پیاده رو. مدتها بود که اینجا نمی نوشتم. با وجود فیس بوک و امکاناتی که امکان نظر دادن و نظر گذاشتن و راحت تر کرده.

سکوت کردم و رفتم! نه این که حرفی نبود! روزی خدا به جای من حرف خواهد زد! سال 93 هم تمام شد! سالی که قطعا دلتنگش خواهم شد. دوستش داشتم و ثانیه به ثانیه اش را زندگی کردم . سالی به صلابت و نجابت اسب سفیدی که آزادانه در دشت می دوید. فراموش کردم آنچه می بایست فراموش میشد و به خاطر سپردم خاطرات به یاد ماندنی اش را. خوشحالم که در طاقچه امسال هیچ عکس سیاه و سفیدی نیست. رنگی ترین لحظه ها را ثبت کرده ام! اما من هزاران هزار فانوس دارم! راه را به راحتی پیدا خواهم کرد! سراب دیگر افسانه ای بیش نیست! .

شاید یکی از همین روزا گذاشتم. گم می شی توو رویام. من واقع بین می شم. مژده ی تازه ی تو تکراریست. همین که حال تو خوبه. تو ه رم خونه معذورم! صداتو می شنوم اما. چه بی تردید می خندی. می خواد توی دلت جاشه. باید بر گردم از بغضو. باید از پشت این شیشه. نگاهای تو رو خط زد. هوا پر میشه از آه و.

با بغض شروع درد را می ش م ر م. چشم همه پ ر شده است از کینه و زجر. این شد که نگاه سرد را می ش م ر م. هر بار رسیده ام مرا پس زده اند. عشقی که شده است طرد را می ش م ر م. بازی که بلد نبوده ام! من مهره ی تخته ن رد را می ش م ر م. سبز است اگر زندگی دیروزم. امروز که برگ زرد را می ش م ر م. گرچه همه مثل ما دوتایی هستند. گاهی شده زوج فرد را می ش م ر م. در آینه هم عین معما شده ام.

بعد یک عمر خلاصه دو سه تا پیک زدیم. تا بگوییم و بدانند که ما هم بلدیم. بحث برگشتن از دین و مسلمانی نیست. خواب بودند که ما هم دو سه تا پیک زدیم. مست کردیم بگوییم به آزادی نیست.

شاعر با جهان خارج و حوادث پيرامونش. مثل اين كه از پنجره به بيرون نگاه كنيم و ريزش باران يا سقوط يك برگ يا. ديدن يك حادثه در خيابان ما را متأثر مي كند و ذهنيات ما تا مدتي در پيرامون آن.