امسال آلبالو ها که قرمزه خوشرنگ شدن. گوجه فرنگی ها که رسیدن ما رب گوجه داشتیم. پاییز که اومد انار اومد. هوس حلوا که کردیم حلوا شیرازی داشتیم. اینا رو مامان درست کرد ولی. آلبالو که اومد هسته هاشونو بابا دراورد. انار که اومد بابا دونشون کرد آبشونو گرفت. گوجه که اومد بابا لهشون کرد. حلوا رو بابا هم زد. اگر مردانگی شغل بود! چه خوب که شغل نیست مردانگی.

نوشته های یک روح بر دیوار زندان جسم . دمار از روزگارت در می آورند . دلم واسه شماها و خودم تنگ شده بود . اصلا فکرشو هم نمیکردم تو یادتون مونده باشم . شرمنده ی لطف و محبت بیکرانتونم . دعا گوی همتون هستم . من ست و امتداد جاده های بی سوار .

شب فانوس دلت را روشن بگذار تا فرشته ها راه کلبه ی پاکی را گم نکنند. 80- بعضی ها باهات کاری میکنند. 78- تا زنده ای . 77- دوست داشتن دیگران . 76- من عاشق حیاط خونمون هستم. تنها مرگ است که . گذر ثانیه های عمر من.

من و دنيايم عروسك ديوونه سابق. اینکه امکان داره دیگه عید ببینمش. و میدونستم وقتی دارم این مسافرت رو میرم هرجا برم یاد خواهری هستم! مخصوصا اینکه چند روز قبل مشهد ابجی حال خوبی نداشت و دوست داشتم اونجا بودم با این حال با پروئیت تمام تموم کارامو سپرده بودم بهش. همه چی تغییر کرد! ابجی .

به سادگی باران حرفهایم را خواهم زد. چهارشنبه بیست و ششم فروردین ۱۳۹۴. همیشه از تنها بودن هام گفتم اینجا. ولی وقتی امشب داشتم عکس های یک دوست قدیمی رو توی پیجش تو فیس بوک مرور میکردم. یک سری حرف هایی به ذهنم اومد. و یک سری نتیجه گیری هایی انجام شد. حس کردم بد نیست بنویسمشون اینجا. راستی نمیدونم روز زن رو تبریک گفتم اینجا. پنجشنبه بیست و هشتم اسفند ۱۳۹۳. دوشنبه بیست و پنجم اسفند ۱۳۹۳. What would you say? یک مد.