صف بسته اند پیش تو دیوارها مدام. قد می کشند دور و برت خارها مدام. سر می کشند دوروبرت مارها مدام. تو میوه داری از همه سو سنگ می خوری. این است سرنوشت ثمردارها مدام. تحریک می شوند تبردارها مدام. آزاد می شوی دگر از بندها اگر. راضی شوی به رسم دغل کارها مدام. آسوده می شوی تو از این فتنه های گنگ. عادت کنی اگر به لجن زارها مدام.

هبوط کن به خاطر مستی لات و منات باده پرستی . این قبله را دوباره بچرخان تا گوشه مخالف هستی. بگذار ترجمه ی خوشامد گویی صندلی هایی باشم. که تو رویشان می نشینی. فکر فنجان هایی را کشف کنم. که در معاشقه ی قاشق و شکر. به لبان تو فکر می کنند. بگذار حروف جدیدی به تو اضافه کنم. بگذار خودم را سرزنش کنم. و میان تمدن و وحشیگری. هزارمین بار است که می گویم. که زنده به دیدن توست.