ظ روز چهارشنبه ۱٧ تیر ۱۳٩٤. نمیدونم چندمین باره که این حس رو دارم که تو سختترین روزای زندگیم هستم و همه چیز حسابی گره خورده به هم و هر قدرم دختر قوی ای باشم بازم دستام زیادی کوچیکن برای باز کردن این گره ها و اگه از پس همه چیز بربیام حتما معجزه کردم! مغز و روحم کاملا دیس ایبل شدن انگار! فقط مثل یه آدم آهنی دارم سعی میکنم قاعده ها رو یکی یکی طی کنم تا پروسیجرم کامل شه یا یکی از موانع له ام کنه! راستش به خودم حق میدم و دلم برام میسوزه! ساعت ٢.

همون جاییه که دستمو زدم زیر چونه م و جریان زندگیمو نیگا می کنم. می دونم که خیلی وقته ننوشتم. اخه تو خونه خودم - خنده داره - نت ندارم. پس تند تند خبرا رو میدم و میرم. باغ هم در لحظه اخر اوکی شد و عکسای باغمون خیلی دوست داشتنی شد. عکسامونم فعلا هنوز اماده نشده اما دیدمشون خوب بود. دو روز بعد عروسی هم رفتیم ماه عسل. شمال و دریا و من لوسین. همه چیز اروم و عالی.

وقتی ماه کامل میشود! کوکو برای زرافه اش مینویسد.

و فک کردم خوب چه خووب که به خودم این لذتا رو دادم. همون سه تا رو می خوام. یه جور زیادی هم می خوامشون. و با همه ی زیاد خو.

نون خامه ای از روزهایش مینویسد. و یک لحظه دلم میریزد که نکند فردا مرا از یاد برده باشی. چند سال دیگه خیلی از لحظه ها یادتون میره.

چ زود دارم بزرگ میشم هی! نمیدونم واسه من داره زمان خیلی زود میگذره! یا واقعأ داره زود میگذره .

اینجا یک دفترچه خاطرات مجازیست که قبلا در وبلاگستان پیشینه طولانی داشته و حذف شده است حالا روز از نو روزی از نو چون ما به بلگفا معتادیم. همه مطالب آن یا از ابتدا رمز دار هستند یا بعد از چند روز رمز دار میشوند و رمز آن تنها به آشنایان داده میشود. به تلخی زندگی به شیرینی اسپرسو. ترک های یک عدد بتن شفاف. یادداشت های بانوی بهمن ماه. بوسه های فرانسوی وقت باریدن برف. دنیا که روی غروب های جمعه توقف میکند.