خیلی نموند و هرچی تعارف کردم هم نیومد تو. دو دقیقه پشت پنجره نشست. خیلی هول و دستپاچه یه عکس ازش گرفتم. یه چیزایی میگفت ولی نفهمیدم با کی کار داشت و چیکار داشت. و من هر دو دقیقه پنجره رو چک میکنم شاید دوباره بیاد. نوشته شده توسط یه پسر. دبیرستان های پسرانه-به شیرینی اغراق. نوشته شده توسط یه پسر.

خاطرات و داستانهای مدیر یک فروشگاه بزرگ. گاهی اوقات خانه ویرانه است سقفش در حال فرو ریختن است دیوارهایش تبله کرده و سوسکها و موشها و موریانه ها از در و دیوارش بالا می رود لوله هایش ترکیده و شیشه های پنجره هایش شکسته و سیفون توالتش هم خراب است! برای همین دست به دامان افتابه شده ای! ولی بالاخره خانه است! درب خانه را قفل می زنند و می گویند ورود ممنوع! بقیه دوستان را از تغییر ادرس وبلاگ باخبر کنند و از دوستان عزیزی که در این مدت با ایمیل احوال ما را پرسیدند ممنونم. در پستبالا و پایین در مورد طبقات بالا و پای.

خاطره های خوب و بقیه شون. خاطره های خوب و بقیه شون. خاطره های خوب و بقیه شون خاطرات روزانه. خاطره های خوب و بقیه شون. پروانه - یادداشت های مارگزیده. چیزهای قشنگی که حالم رو خوب میکنه.

من یک دکمه ام! اون شب با عکاس باشی کلی شعر سرودیم. اما خب من دیگه ندارمشون. کلا گوشیمو دادم به مامانم و یه گوشی معمولی دستمه. حالا شاید بگم یه جوری واسم بفرستشون. مامانم رفت بانک و تا چند روز بانکی کاری به من نداشت. الانم که بی واتس اپم و شاد می زی ام. خدا رو شکر اسم من زیباست.

حالا چی میشه که بهویی به هر بهانه ای پنج کیلومتری اهوازی توی این سیل و بارون خدا عالمه دیگه. چه کرد با دل من آن نگاه شیرین آه. دیروز جمع صمیمی دوستان دبیرستان جمع تر بود. گمشده هارو هم پیدا کرده بودیم و دیدار شد میسر و بوس و فقط همین.