آپ کردن برایم شده یک کار تکراری و خسته کننده. من یک آدم مزخرف دمدمی ام.

گاهی دست اتفاق را می گیرم که نیفتد. تو را به پوچ بودنت برسانند! تو مرا از دست خواهی داد. و من نیز تو را از دل . روزگار هر دوی ما چنین است. به گمانت کداممان پشیمانتریم آن روز! جواب این پرسش را زمان خواهد داد . خودت را به گردش دعوت کنی. و در ازدحام دست های به هم گره خورده. در یک روز دو نفره. دست در دست سایه ات. دو نفره ی دو نفره. با قدم زدن بگذرانی .

هرچند معتقدم وبلاگ نویسی یه چیز دیگه است. اما تو فیسبوک منتظرتون هستم. به لبانت یاد بده دگر نبوسند. کون سیگار فاحشه ای را که نسبش. می رسد به نطفه ی بسته شده. در رحم گند زدایی نشده ی. احساس می کنم سن و سال با نوشتن رابطه عکس داره. ماه هاست دستم به قلم نمیره.

گاهی دلم برای خودم تنگ می شود. شانه های خسته ی غرور من. سکوتم دلیل نبودنم نیست .

چه هاست در سر این قطره ی محال اندیش. رو خاکستر آب نریز! اما هم.

دل من یه روز به دریا زد و رفت. آدم هایی که شبیه حرف هایشان هستند. امروز روز من بود . من مثل هر سال همین روز به دنیا سلام کردم. امروز من از خدا خیلیییی چیزها خواستم. خدایا این بار بشنو صدای قلبمو. به کسی که رهایت کرده. دیگر نه نیازی داشته باشی و نه احساسی.