وقفه ای بود میان دو سفر. گمشده صحرا را روياى سراب اميد زندگى بود. تشنگى را تحمل مى كرد.

اما دیگه وقت رفتن رسیده . ادامه دادن اینجا برای خودم هم دیگه فایده ای نداره .

اول صبح ازل تا آخر محشر دمی. پرتوی نآید به چشم خیره ام. اندرین دنیای بی پایان و تار. نشنوم جز انعکاس بانگ خویش. در دل این خامشی مرگ بار. هر طرف ظلمت فرو گسترده بال. خامشی افکنده دامن هر کجا. در میان این سکوت و تیرگی. می خزد اشباح لرزان بی صدا. چشمان پر هراسو برق خیز. میکند آهسته سوی من نگاه. میرسد روی گلوی من خموش. پنجه های وحشت انگیز و سیاه. ربه النوع مهیب و پیر غم. میرسد از قلب گورستان دور. دنگ دنگ ضربه های گورکن. برخیزید ای آوازهای من ,.

فکر می کنم جای خیلی بزرگتر از این وبلاگ بزرگ باید خوانده بشه. جالبه در باره چیز های اساسی هم هست. موضوع بعدی که دقیقا میاد جلو شخصیت خودم هست. یا ایراد اینور یا اونور دیگه. اول باید دید اینور چه خبره. از این موضوع ها بسیار هست. حسابی سرگردون و شیدا شده ایم.

مردی که خیالش راحت بود. کد موسیقی در نایت اسکین.

دنیای این روزهای من همقد تن پوشم شده. اگر نگذرم زندگی از من می گذره خیلی راحت. معتقد بودم همیشه باید با خاطره ها کنار اومد نه اینکه ازشون گذشت. از این به بعد خونه ی من. دفتر مجازی ام جای دیگری است. بردی از یادم اما همون بارون همه چی رو شسته بود . اين جا را مكاني قرار داده ام كه گاه گاهي بنويسم از هر آنچه كه فكرم را مشغول مي دارد يا بر دلم سنگيني مي كند. یادداشت های دختر دستفروش مترو.

فرمان دادم بدنم را بدون تابوت و مومیایی به خاک بسپارند تا اجزاء بدنم ذرات خاک ایران را تشکیل دهد. سلام به همه دوستان خوبم . بالاخره من نقل مکان کردم به وردپرس و خیلی از این موضوع خوشحالم . البته بماند که این وبلاگم را خیلی دوست داشتم . چون با تمام شما توی اینجا آشنا شدم و چه خاطره ها و چه شادی ها و غصه ها که اینجا نداشتیم . دلم براش تنگ می شه . و بخصوص قالب وبلاگم که خیلی دوست دارمش. ولی هرچی فکرکردم دیدم وردپرس خیلی بهتر از بلاگفاست . انشاالله که یه روزی بتونم جبران کنم .