دریغا سهم من از زندگی قفس با حجم کوچک بود. این شعرها دیگر برای هیچکس نیست. در دلم انگار جای هیچکس نیست. آنقدر تنهایم که حتی دردهایم. دیگر شبیه دردهای هیچکس نیست. حتی نفسهای مرا از من گرفتند. من مردهام در من هوای هیچکس نیست. دنیای مرموزیست ما باید بدانیم. که هیچکس اینجا برای هیچکس نیست. باید خدا هم با خودش روراست باشد. وقتی که میداند خدای هیچکس نیست. من میروم هرچند میدانم که دیگر. پشت سرم حتی دعای هیچکس نیست. نا منظم با اندیشه های نگران- چون سر در گمی نویسنده اش را نمیدیدند.

یک جهنم زیرکانه بهتر است از یک بهشت احمقانه. اگه دوست داشتید مطالبمو بخونید برید به قسمت نظرات و روی لینکی که گذاشتم کلیک کنید. خورشید خانوم چارقد مشکی نمیخواست. مثل شما با این سر و شکل و لباس کپه ی نور ما سبک تر از هواست . خورشید خانوم رهاتر از من و شماست. هرکی میخواد با کلاشی سر کلاس نقاشی پیرهن گلدار نکشیم. سد سيوند در ۱۰۰ کيلومتری شهر شيراز و ۵۰ کيلومتری تخت جمشي.

چه سرنوشت غم انگیزی که کرم کوچک ابریشم. این چه راز ی است که هر بار بهار. وین چنین بر جگر سوختگان. وز سواران خرامنده خورشید بپرس. به تماشا گه پرواز ببر.

عشق,مادر, زندگی - - گل های پر پر شده. اشعار,مقالات,زمزمه های عشقی,طنز واندرز ها,پرسش و پاسخ, دنیای معلومات, سیاست,اقتصاد,اسلام و افغانستان. حکایت های شرین و پند امیر - 10. حکایات شیرین و پند آمیز. سال806 میلادی در کوفه به دنیا آمد وی در کوفه نشو و نما یافت. هارون و خلفای دیگر ازاو موعظه می طلبیدند. وی دارای کلام شیرین است که در بیان واقعیت ها و حقایق تلخ به کار گرفته و سخنانش از نوادر خوانده شده است.

این وبلاگ جمعی از برترین وبلاگ نویسان میباشد. این مطلب تنها برای تست است. این مطلب تنها برای تست است. این مطلب تنها برای تست است. این مطلب تنها برای تست است. این مطلب تنها برای تست است. با سلام خدمت دوستان گلم.

پدرم روضه ي رضوان به دو گندم بفروخت . ناخلف باشم اگر من به جويي نفروشم. نامه ای در حمایت از هلهله ها. قرار بود با خیابانی که از آن ور آب اجاره کرده بودیم. و بارانی که بر فراز دریاچه بیتوته می کرد. و از آن به بعد نامه ای لابد با سلام وخسته نباشید شروع کنیم. که علارغم عارض شدن عوامل وارفته ی رویا. و البته تقصیر بلند گیسو های با سنجاق-آلوده ی شماست.

با تو هستم تا همیشه. چرا گريه کنم وقتی باران ابهت اشکهايم را پاک کرد و. سرخی گونه هايم را به حساب. روزگار ريخت چرا گريه کنم وقتی او بغض عروسکی دارد و هميشه اين منم. قطره بميرم چرا گريه کنم وقتي بر بلندای ساده زيستن زير پا له شده ام. وقتی باد بودی گريه دارد و برگ بوی مرگ چرا گريه کنم وقتی عاشق شدن. را بلد نيستم تا به حرمت اندک. سهمم از تو اشک بريزم چرا گريه کنم وقتی تبسم. نگاهت زيبا تر از همه چيز است. خیلی سخته حرفایی رو بشنوی که ازش میترسیدی.

بر غروب غمگین این شهر. که باتمام وجود به غرورش می خندد. کاش بهانه ها می رفتند ومن وشیرینی این لحظات را برای خودم باقی می گذاشتند که شیرینی زندگی همچون شیرینی یک تولد دوباره است در میان این همه سختی پیمودن مقصدی نامعلوم. گل من باغچه نو مبارک.