شادی کلام نامفهومی ست! و دوستت میدارم رازی ست. که در میان حنجره ام دق میکند. زندگی ام بسته به تار مویت. آنقدر زندگی ام را پشت گوش نیانداز. امروز هم گذشت و نیامدی. من سکوتم را فریاد می ک شم. آخر این آشوب درونم مرا می ک شد. نمی خواهد مرا عاق کنی.

گفتند بودی طبیب دل بیماران پس طبیب دل من باش که بیمارتو ام. اومدم ادرس وب جدیدمو بذارم با اینکه هنوز کاملش نکردم یعنی حوصلشو نداشتم. ولی میخوام موضوعش رو تغییر بدم یعنی یه ذره تغییر بدم.

این روزگار کهنه ی ما هم جهنمی است. پنجره آه کشید و نفسم باران شد. میله های غزلم طرح همین زندان شد. آنقدر شعر نوشتم که شبم تاریک است. ماه در آنطرف نیمه ی خود پنهان شد. مختصر کردن این فاصله ها طولانی ست. هر چه خواهم که نگویم گله ها طولانی ست. حاصل ضرب دو در عشق اگر یک میشد. پس چرا حل شدن مسا له ها طولانی ست. هر چقدر دور شوم باز غم فاصله نیست. گر چه راه سفر چلچله ها طولانی ست. چشم بستم که پس از آمدنت باز شود. قدر زیبایی تو حوصله ها طولانی ست.

دلم گرفته ای دوست! یکی بود یکی نبود. یه روزی همه بودن همه چی خوب بود! همه رفتن کسی دیگه نیست! دلم گرفته خیلی گرفته. سلام من به تو یار قدیمی. مهم نیست اینروزا هم میگذره. خبر دهید به صیاد ما که ما رفتیم.

هر موجودی در طبیعت آن چنان است که باید باشد و تنها انسان است که هرگز آن چنان که باید باشد نیست. جلسه دیشب هر رئیسی سنگ خودشو به سینه میزد. دم از اخلاق مداری می زدند و آموزش به خدا قسم من به همه اداراتشون سر زدم هیچ کدام برخورد مناسبی با یک جویای کار نداشتند.

یک خیابان دراز است که هر روز زنی با زنبیلی از آن میگذرد. ریسمانی است که مردی با آن خود را از شاخه می آویزد. طفلی است که از مدرسه برمیگردد. یا عبور گیج رهگذری باشد. که کلاه از سر بر میدارد و. دستای کسی که دوستش داری پر کنی.