راستی گوش کن چی میگم. شهری که هنوز هم شهر قصه است 1 - خری که خراط نباشه قاطره.

دست نوشته ها و دل مشغولی های یک دختر معاصر. اینا فکر میکنند منم مثل زن و مادر و خواهرشون هستم که اگر داد بزنند و فش بدن من آرم میشم و سرم میندازم پایین اما نمی دونند که من یک زن مستقلم که به این چیزا ها بها نمیدم اما باز توانم رو گرفتند و دارند آزارم میدند من که از این ها نمی گذرم میسپارمشون به خدا اما دارند من میکشند . دلم میخواد یک مدت دور بشم برم و نباشم.

داشتم فکر می کردم که چقدر مجسمه ی داوود میکلانژ معروف. شده و چقدر همه اون رو بیشتر میشناسن و دوست دارن که البته یک شاهکار. برنینی هست که ازقضا از مورد علاقه های من هست! یادمه اون موقع که برای کنکور میخوندیم خانم نون هم کلی از داوود میکل آنژ تعریف کرد و بعد می گفت که مثلا داوود برنینی. مثل این پسر ژیگولای امروزی می مونه! دوست دارم. راستش به نظرم اصلا هم شبیه این پسر ژیگولا نیست! من عاشق این داوود با این موها و سرووضع آشفته! آیا من فسانه.

رویم را بر میگردانم و نیمی از جهان را از دست میدهم . پروردگارا تو را سپاس بيكران كه داده هايت بيكران است . منم و اين تك جمله و صدها مفهوم پشت اون . یادم تو را فراموش! ویژگی ادم اینه که باید درسهاشو خوب یاد بگیره . وگرنه دوباره براش تکرار میشه! و بعد خودمونو روي سرمون بذاریم و.

آشیانه ی افکار در هم و برهم من. دل نوشته ای از همه جنس. بعد از تو سیب های سرخ یخچال در حسرتت زرد شدند. دیگر آن قدر کوچک نیستم که درون دلتنگی هایم غرق شوم. نبودنت از من انسان قانعی ساخته. حالا من از پدر به قاب عکست و سنگ قبری سیاه بسنده کرده ام. خواستم عاشقانه ای برایت بنویسم برای روز پدر اما هر خواستنی عین توانایی نیست. صدای مردانه ات وقتی من رو خانمی بابا صدا می کردی یا بهم می گفتی فرفره خانم. من حقیقی در دنیای مجازی.

چقدر این صفحه و این وبلاگ برای من غریبه شدن . عادت کردن گاهی چیز خوبی نیست مثل عادت کردن به ننوشتن یا مثل عادت کردن به دلتنگی عادت کردن به تنهایی .