راستی گوش کن چی میگم. شهری که هنوز هم شهر قصه است 1 - خری که خراط نباشه قاطره.

گول نقابی را که پوشیده ام نخور. چرا که من نقاب می پوشم. از نپوشیدن آنها هراس دارم ولی هیچکدام از آنها من واقعی نیستند. وانمود کردن هنر من است! ولی تو گول نخور اینطور وانمود می کنم که امن و امان هستم. همه چیز به خوبی و خوشی پیش میرود. چه درونم و چه بیرون. من آنرا اعتماد بنفس می نامم. خونسرد بودن نیز کارم است! گویی آبها ی اقیانوس ها آرامند و من وضعم خوب است و به هیچکس نیاز ندارم. ولی تو باور نکن! با باز کردن درهای قلبت کمکم کن.

که می روم به سوی سرنوشت. بهار ما گذشته - گذشته ها گذشته - منم به جستجوی سرنوشت. من به پاییزی ترین شکل گذشتم از عشق . من به ترس های تو حق می دادم . تو وقتی می بینی که من افسرده ام نباید بگذری . یا فقط همدردی کنی .

دل داده ام بر باد . بر هرچه باد اباد . مجنون تر از لیلی . عجب غلطي كردم از بيكاري نوشتما ! از اون روزي كه نوشتم انقدر كار ريخته سرم كه اصلا وقت نميكنم بيام نت! شديدا پر كار شدم! يعني انقدر كار دارم كه نميدونم از كجا بايد شروع كنم انجامشون بدم . تو بهتر از همه ميدوني چه كارايي دارم پس كمك كن تمومشون كنم . خوشحالي ميكنما! هنوز رستاخيز تموم نشده! يه هفته اي ميشه به تابلوم دست نزدم! گوشي عزيزم تو راه پله افتاد داغون شد! دادمش تعمير . دلم واسش تنگ شده! پنجشنبه .

دیر و زود داره اما سوخت و سوز نداره.

بیست و پنج و نیم سالگی ام. منم اومدم اینجا و رفتم سراغ وب گردی. اینکه خالی بشم یکم خیلی خوبه.

دری وری های یک کیبورد به دست. الموس الموس خلصنا من الکیبورد یا رب. اما دستانم را رو به آسمان دراز کرده ام. و به سبک لیالی رمضان الکریم. به خدا با زبان دراز شایدم اعتراض میگویم. الموس الموس خلصنا من الکیبورد یا رب. نوشته های من مینی هست. اینجا مینویسم برای دلم! نه برای ادبیات کهن! سه نقطه تا زندگی. گنجشک ها ققنوس می شوند. شاعری که حوصله اش گم شده است. هم کوچه ای ها! آخرین دری وری ها. این یک شروع طوفانی نیست فقط کمی خیال است.

بی بی می گه آسون و سخت نداره. آخر همشون باید بربندی محمل ها. بی بی می گه فرار کردن هم قلق داره. می گم بی بی چه قلقی دو تا پا داری دو تا دیگه هم قرض می کنی و درمی ری دیگه. بی بی می گه د نشد. اگه واقعا می خوای فرار کنی باید همون دوتا پایی رو هم که داری بذاری و بری.