واقعا دلم تنگ شده بود برای این فضا. خیلی حیف شد چون مراسم خیلی خوبی بود. شایدم تونستم یه خلاصه ای از مطالبشون رو بنویسم. سيمرغ شدنت مبارك باباعطا! .

هبوط کن به خاطر مستی لات و منات باده پرستی . این قبله را دوباره بچرخان تا گوشه مخالف هستی. بگذار ترجمه ی خوشامد گویی صندلی هایی باشم. که تو رویشان می نشینی. فکر فنجان هایی را کشف کنم. که در معاشقه ی قاشق و شکر. به لبان تو فکر می کنند. بگذار حروف جدیدی به تو اضافه کنم. بگذار خودم را سرزنش کنم. و میان تمدن و وحشیگری. هزارمین بار است که می گویم. که زنده به دیدن توست.

اینجا سکوت من فریاد میشود. اما فهمیده ام حتی فکر کردن به نگاه و دعای پدرانه تان دل آرامم میکند. انگار بغض مائده عزیزتر از جانم تنها باید نصیب من شود. حالم این روزها خیلی بد است.

می نویسم برای امیر غریبم. وضوی صفر و یک ها. عاشقی جونم دردس ر داره. Ƹ Ӝ Ʒ شوق پرواز.