این روزهای من-بزرگ شدن پرهام. دیروز داشتم به اولین روزی که بغلت کردم فکر میکردم چقدر کوچولو بودی تو یه دست جا میشدی تنها کاری که بلد بودی گریه کردن بود اما الان شیطون و وروجک شدی دلبری می کنی کنترل کردنت سخت شده تا ازت غافل میشم میبینم نیستی چهاردست و پا خیلی زود غیبت میزنه چندتا خرابکاری هم کردی ولی امان از خنده هات و حرف زدنت خیلی شیرینه. این عکس یک روز بعد از تولدت گرفته شده. و اینجا وارد نهمین ماه زندگیت شدی.

یادداشت های روزانه یک دیوانه.

دختری که امروز همه برای آشفتن اش تلاش می کنند و ودیعه های زیبای قلب اش را به انزوا می کشانند. من دخترم و می فهمم که دختران شهرم را چه چیز غمین می دارد. و ای کاش کسی میفهمید که اگر قلب دختر آرام گیرد. در مدح و ثنای کنکور! بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین .

باعرض سلام به دوستای گلم. من بعداز مدتها دوباره سراغ وبلاگم اومدم. نبود به ناچار بنده ی شيطان. عكسهاي اسمان زيبا وقدرت خداوند. تلسکوپ فضایی گالکس ناسا گرفته است.

من آدم فراموشکاری نیستم! وقتی که با کسی دوست میشی اول باهم دنبال تفاهماتتون میگردین. مشخص شد اعتماد ایجاد میشه! اونوقته که با هم دردو دل میکنین! یکم کوچولو اون. بعد چند سال که بگذره اون دوستی خیلی خیلی محکم تر. میشهچون تنها کسی که تو دردات و غمات باهاش شریک بودی اون بوده. منتظری روزای خوشیت بیاد تا تو شادیاتم شریکش کنی! ولی یه دفعه . یه اتفاقی یه جریانی باعث میشه تو احساس کنی داری به روزای شادت نزدیک. ولی یه دفه که خوب خوبه حالت تنهات میزارن! .