واژه ها سنگ محك انديشه هاست. از واقعه ای تو را خبر خواهم کرد . سبز ماندم به امید رویش جوانه ای که در دل همسنگرهای چهار ساله بود. مي خوام به جايي برم. و نشان حماقت حاكمانش نباشه. 2 به عقیده ی اکثریت آگاه احترام می گذارم اما نمی توانم این باور را تغییر بدهم و ایستادگی آن میر را و فریادهای چهار سال پیش را فراموش کنم. سالها رفت مگر عقل و سکون آموزد.

همان وقت ها که گفت فیس بوک وبلاگ ها را نابود کرد و قبل از آن آدمها را باید برمیگشتم. باید دستی به سر و روی ورق پاره هایم می کشیدم و مثل آنوقت ها منتظر می ماندم تا شبی کلمه ها بیاند. قهر کرده بودند از من و شبهام. حالا برگشته ام که بمانم و دیگر برنگردم به شب های شلوغ پسندیدن و پسندیده شدن. آمده ام که بمانم حتی اگر کلمه ها نیایند. خدا رو به خاطر اندک نجابت و ادب م شکر میکنم.

معاشران گره از زلف يار باز كنيد. جمعه 12 مهر1392 شاباجی خاتون. شنبه 17 فروردین1392 شاباجی خاتون. دلم برای بو کاغذ کاهی ها و کنج امن پنجره ام تنگ است. یکشنبه 30 مهر1391 شاباجی خاتون. اینها را فرمایشات فرمودیم تا مقدمه ی شاباجیانه ای گفته باشیم بر این مطلب که چادر گل گلی مان را به کمر باربی مان بسته ایم و این خانه را به صورت ناجوری می تکانیم. اصلا هرجا که باشیم آخرش بر می گردیم همین جا. سه شنبه 25 مهر1391 شاباجی خاتون.

سلام دوستای عزیزی که به یادم بودید. مرسی برای تمام اظهار لطفهاتون. نی نی کوچولوی سرزده م قبل از اینکه بتونم بغلش کنم یا حتی تصویر دومین سونوگرافی شو ببینم مثل یه ستاره دنباله دار کوچولو قبل از رسیدن به زمین پرکشید. هر بار هم میومدم آپ کنم پست قبلی رو که می دیدم بی اختیار بغضی سنگین گلومو می بست و ذهنم از کار می ایستاد. عید فطر رو هم به تمام کسانی که روزه داری کردند و یا می خواستند و نتونستند شادباش میگم.

ته نقطههاي ذهن يك آدم. جام اميد در همه ايام زهر داشت.

نوشته شده در سه شنبه ۱۳ دی۱۳۹۰ساعت ۲۰ بعد از ظهر توسط مریم. بیست و نه سال شده که دختر ته تغاری پاییزم من. می برم مادر را به شب خواب دراز یلدا. نوشته شده در دوشنبه ۲۸ آذر۱۳۹۰ساعت ۱۵ بعد از ظهر توسط مریم. می خوا م کاری کنم که خدا از این که من رو آفریده به خودش بباله . نوشته شده در یکشنبه ۲۷ آذر۱۳۹۰ساعت ۱۷ بعد از ظهر توسط مریم.

بعد از مدتها به این وبلاگ سر زدم . چقدر سر درگم بودم . چقدر حرفهای تکراری نوشتم . خودم خوندم و خندیدم . خرداد که شروع به کار کردم . و هنوز هم سر کار می رم . ولی خوب پولش هم خرج می شه . خونه که خریده بودم هنوز تحویل ندادند. روزگار گذشت و امسال هم تمام داره می شه . حداقل میدونم امسال کار می کردم. خواهرم 10 روز دیگه میاد ایران بعد از 14 سال . که بهترا ز بودن با کسی هست که بهت دروغ تحویل بده. امسال هم زمین فروش می ره.