چ مدان ش پ ر است از شکوفه. می خواهم وصل شان کنم. به درخت های کوچه ی. آنجا که عطر بهار نارنج ها. م ست ت می کند و. بوی ت ر نج ها. لحظه های ت را به م ستی می ک شان د. من می خواهم بهار را دل انگیز کنم. را نشان ش د ه م. ق د م ز دن زیر باران. من می خواهم بهار را دل انگیز کنم. عاطفه را یاد ش د ه م. مهربانی ها ب گذار م.

کسی که مثل هیچکس نیست. به وبلاگ من خوش آمدید. دوستان و همراهان عزیز و مهربانم. سپاس از حضور همیشه سبزتون و عذر تقصیر بابت کمرنگ شدن گاه به گاه. علت بی مهری ام نیست عدم دسترسی به نت است.

جمع کردن جوانهای دلتنگ یا کمی دلتنگ برسر کلاس درس زندگی. درس مهربونی و درس زندگی. درس مهربونی و درس زندگی جمع کردن جوانهای دلتنگ یا کمی دلتنگ برسر کلاس درس زندگی. درس مهربونی و درس زندگی. جمع کردن جوانهای دلتنگ یا کمی دلتنگ برسر کلاس درس زندگی. این دنیای مجازی به نظر من مثل عالم زر میمونه . آدم ها بدون اینکه همدیگه رو بشناسند همدیگه رو پیدا می کنند و با هم جور می شوند . روحهای پاک و دلتنگ هم بالاخره همدیگه رو پیدا می کنند . چله نشینی به فرمایش امام رضا علیه السلام.

دوست دارم صدای خاص خود باشم چرا که می دانم هرگز چخوف نخواهم شد. به حال من فرقی ندارد و. انگار که نبود و همین عمل او باعث می شد که همیشه. خونه مادرم شک داری زنگ بزن.

پی در پی پرسش و پرسش اما بی پاسخ . نجواهای گیج کننده مغز که مانند زالو چسبیده اند به رگ احساست . نعره های کر کننده - زندگی زیباست. را شنیدن و لبخند تمسخر بار زدن! تمسخر بار از این. جهت که تنها تفاله باقی مانده از این تغزل های متعفن تکرار رنج وماندگاری تمدنهای مضحک. و مرگ پایان این توهم است .

رفیقان یك به یك رفتند مرا در خود رها كردن همه خود درد من بودند گمان كردم كه همدردند. سلام گل های من . زندگینامه شهید همت و جنگ نرم. حرف دل را به تو خواهم گفت. زندگیمون قصه نبود و نیست. انتظاری عاشقانه تا وصالی جاودانه. پرسه خیال در کوچه تنهایی. موسسه فرهنگی حوراء بانوان استان همدان. خاطرات کهنه و اشعار نو.

بگذار شاعرانه نگاهت کنم کمی. بانوی عشق قصه ی زیبای بی بدیل. چابک سوار ویکه زنی مثل مرد ایل. ای نغمه های شعر تو زیبایی غزل. لبخند های روی لبت طعمی از عسل. خاموش مانده لبت بی صدا چرا. از کوچ این قبیله چرا مانده ای جدا. مشتاق خنده های توام یک لبی بخند. دل مکن اسیر خودت بی سبب مرو. نگاه کن به دو چشمی که کرده جادویت.

باز هم ما بازماندیم از بهار. احتراق لاله را دیدیم ما. گل دمید و خون نجوشیدیم ما. یاس ما را رو به پاكی میبرد. رو به عشقی اشتراكی میبرد. یاس در هرجا نوید آشتیست.