یه تنها یه بی کس یه هیچکس. سهم اون یه عشق تازست. بسه اشکاتو نگه دار غم تو یکی دو تا نیست! امروز منو در دنیای مجهول و بیهویتی خودم رها کردی. امروز دوری تو رو به عزا نشستم. امروز دیگه هرچی گریه و زاری دارم نثار خاک سرد عشقمون میکنم که بدونی چقدر . چقدر منو شکستی! هنوز رفتنت رو باور ندارم. نمیتونم اینهمه دلسنگی تو و روزگار رو باور کنم.

كاش در دهكده ي عشق فراواني بود. توي بازار صداقت كمي ارزاني بود. كاش اگر گاه كمي لطف به هم ميكرديم. مختصر بود ولي ساده و پنهاني بود. كاش به حرمت دل هاي مسافر هرشب. روز شفاف ترين خاطره مهماني بود. كاش دريا كمي از درد خودش كم ميكرد. قرض ميداد به ما هر چه پريشاني بود. كاش به تشنگي پونه كه پاسخ داديم. رنگ رفتار من و لحن تو انساني بود. مثل حافظ كه پر از معجزه و الهام است. كاش رنگ شب ما هم كمي عرفاني بود. چقدر شعر نوشتيم براي باران. غافل از آن دل ديوانه كه باراني بود. كاش سهراب نميرفت به اين زودي ها.