از وجودی مینویسم که درونش سیلی است به وسعت تنهایی و سکوت. تکیه میکنند ابر ها بهم. و سخن از تنهایی نیست. خوشا جرقه و رعد و برقشان. تو ز هرانچه میگویند عاقل تری. بخواب ای صدای خش خش لحظه هایم. و من ز سکوت و درد. ز تمامی و هرانچه هست. لحظات در گذرند و من همچنان.

دلگفته های یه دلشکسته با خدا. بعضی وقتا انقدر از زندگی خسته میشم که دلم میخواد. ای خدا فقط میگم خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااا. ای خدا بازم خودت هوای این آدم تنها رو داشته باش. دیگرازاین تکرار ملال آورز روزها خسته شده ا م. خدایا دلم از زمینت گرفته.

ღیا فاطمه الزهرا سلام الله علیهاღ. کلوپ هواداران دکتر پوريا پورسرخ.

راه اندازی مجدد وبلاگ فضا و عالم هستی. میدونم ۳ سال این وبلاگ همینجوری خوابیده بود ولی حالا وقتشه دوباره بیدار بشه. البته متاسفانه شهاب کم پیداس و خیلی وقته ازش خبر ندارم. ولی آخرین باری که دیدمش چون مشغله درسیش زیاد بود گفت دیگه نمیتونه در این وبلاگ ما را یاری که. منم از این هفته که دیگه مدارس تعطیل میشه تا آخر تابستون میتونم در خدمتتون باشم. نوشته شده توسط مجید در یکشنبه پانزدهم اردیبهشت 1392.

دینمان را می برند و ما فقط می خندیدم . تمام درک شهر از جانباز. وقتی تمام فهم یک شهر از جانباز. من و تو در گمنامی با هم شریکیم! تو پلاکت را گم کردی و من هویتم را. تو پلاکت را گم کردی و من همه چیزم را. تو پلاکت را گم کردی و من خدا را.