ارسال شده توسط تسه تسه.

بندی به پای دارم و باری گران به دوش. این دو شعر را در سایت چوک. باور نمی کنی چنان گم شده ام. بیش از پیش بر باد می روم. جز عادت های کویری ات. لحاف چهل تکه ای است. که بر اندام من کشیده نمی شود. که رخت جنگ را در آورم.

و کاسه ی دریا را. بی سبب نیست که چشمان تو بحث انگیزند. شط شیرند به دریای عسل می ریزند. قرص ماهند که درمان من مجنونند. آفتابند که آتش به جهان می ریزند. گاه آرام تر از رقص دل آرای نسیم. گاه خون ریزتر از طایفه ی چنگیزند. این همه سرو و صنوبر که قد افراشته اند. به هواداری چشمان تو برمی خیزند. تو بهاری و درختان به تو مدیون ام ا. باغ ها بی خبر از فاجعه پاییزند. هنوز عاشقم اما نمی کنی باور. مرا همین غم بی رحم می کشد آخر.

شعر پریسکه از سیروس ذکایی. که مرا نقطه چین می کند. فصل تازه از راه رسیده. هر سه با هم هستیم . شعری از خانم فائزه سیف زاده. پریسکه تازه از سیروس ذکایی.

می گشایم همه ی انچه را گره زده. از انجا که دوری سر بالایی است. مار بر تمام محدوده ی هویتم. کمربند ها به همان سنگینی سر با لایی. سالها تمام تنم نشسته بود. یدک می کشد بی جا. به نفع تمام معکوسان عالم.