همسر یه مرد مهربون و مادر یه گل پسر شیرین. گاهی وقتا آدم اشتباه می کنه.

این وبلاگ یه هدیه عجیب و با کلاسه که از خواهرم کادو گرفتم. چند روز پیش مجبور شدم برای ی کاری که داشتم. بیام به وبلاگم و به دوستای قدیمی و عزیزم سر بزنم. هدیه خوشگل من الان دو سال و دو ماه و 4 روزشه. ماشالا برا خودش خانمی شده. فقط حیف که من زیاد نمی تونم ببینمش. از روزی که غیب شدم رفتم سر کااااااااااااااار. واسه همین نمی شد بیام. مدیر داخلی یه مجتمع آموزشی شدم. چون از ۳-۴ ماهگی داشت.

با سلام اینجا کلبه ای است برای با هم بودن باهم برای همیشه لحظات شادی وغم داشتن ونداشتن چرا که من هم همچون دوستان دیگر ی دراین دنیای فانی نداریم انچه را که باید و همگان دارند اما از داشته هایمان نهایت استفاده را میبریم. بهشت زمین آمده فرصت غنیمت شمریم. نوشته یک دوست درباره معلولین. دختری که با مغزش راه میرود. دختری که طنز می نویسد. دل نوشته های یک دختر دم بخت. زندگی در مدار آیینه ها. لیلی و مجنون قرن 21.

یک ماما با چکمه های سفید. گفتنی هایی که در سکوت غرق می شوند. خطهای رنگی زندگی من . گاه نوشته های یک سحر. ته مانده حرف های دلم. بالاخره این گزارش کار 100 صفحه ای تموم شد! و البته بهترین مورد که! .

نه شاپرک بودن و نه مورچه. خیره شده بودم به آسمون و لذت می بردم که یهو چشمم به حشراتی افتاد که پرواز میکردن اول فکر کردم که شاپرک هستن بعد یکیشون نشست رو زمین رفتم جلو نگاش کردم این بار فکر کردم که مورچه ی بال دار هست به نظرم خیلی خیلی قشنگ هستن. خیلی برام جالب بود تا حالا نمیدمنستم که بارون حتی واسه این موجودای کوچولو هم مفیده. بارن خیسم میکند مرا میشوید.