عنوان ندارد که ندارد! یادداشت های یک دختر ترشیده. وقتی آسمان به زمین میچسبد.

ما فقط جلوی آینه شبیه همیم. میگم اگه قرار باشه بین عشقت و یه میلیون دلار پول یکی رو انتخاب کنی . گاهی فکر می کنم توی یه چاه فاضلاب خیلی بزرگ و.

قول داده ام هیچ کینه ای را به سال نو نبرم. شاید باید دل را نو کنم. بعد از چهار ماه اومدم که بگم دیگه اینجایی نیستم. مثل قبلنا نمیتونم بیام و نظرارو تایید کنم و به دوستام سر بزنم. راستش دیگه وقت نت گردی هم ندارم که مطلبای خوب پیدا کنم. ولی راستش دلم نمیاد مثه بعضی دوستا وبلاگو بترکونم. هر چند وقت یکبارم سعی می کنم که بیام و نظرات رو تایید کنم. شاید بعدها بازم بیام و اینجا مثل قبل پر مطلبای جدید شه.

خشایار محسنی نامی است که اینروها هر طرفدار تازه وارد فوتبال هم به واسطه برنامه دوست قدیمی من عادل فردوسی پور او را می شناسد . چهره ای مرموز با کلی علامت سئوال که همگان کنجکاوانه می خواهند بدانند او که بوده و از کجا سر از این مستطیل سبز درآورده. در برهه ایی به او خیلی نزدیک بودم. و بعد از کلی ماجرا. و حالا چند سالی است تمام این آشنایی حرمتش سلام و علیکی است و بس.