نو بهار دلنشین آمدی سوی چمن ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن. چون نسیم نوبهار بر آشیانم کن گذر تاکه گل باران شود کلبه ی ویران ما. دوستای همیشگی خودم با اجازه ما رفتیم تا نمیدونم چند فروردین . دلم برا تک تکتون تنگ مییشه . قاب عکسی های عزیزم لطفا یا آدرس قاب عکس رو به قدرت عشق تغییر بدین یا یه. فعالیت های آتی اونور ثبت خواهد شد. من که به مدت چند .

یک نفس زندگی به سبک تازه. خدایا به امید تو بودن را تمرین میکنم. این فیل دکتر پارک که شبکه دو نشون میده! یه اوتیسم که تونسته پزشک جراح بشه و الان رزیدنت یه بیمارستانه! حضور اون توی بیمارستان دقیقا شبیه حضور من توی مجموعه خودمونه! چون همون قدر خام و نا پخته رفتار کردم در بدو ورود با این تفاوت که اون حامیان خوبی هم داره و من تنهام! و به همین دلیل مشتاقانه دنبالش می کنم ببینم سرنوشتش چیی میشه دارم همزمان با اون یادمیگیرم که اشتباه ممکنه! چطور میشه جلوش رو گرفت! چطور میشه رفتار کرد که له نشد! تاريخ دوشنبه نوز.

امیدوارم لحظات خوبی اینجا تجربه کنید. زیبا انتقام جو و عاشق پیشه. می آفرینند و انتظار پرستش دارند. دوستای عزیز منو با نام موشوووو بلینکید. آرزوی من لبخندی تا ابد روی لبانتان. تا شقایق هست زندگی باید کرد. خاطرات و داستانهای یک پسر تنها. بمون دل من به بودنت خوشه. ツیہ پ س ر ش یطوט ب لا ツ. دل و دلداده و دلبر.

باید کاغذ را سیاه کنم . یکشنبه 31 خردادماه سال 1394. وقتی حتی یک خط نمی تونی بنویسی. کسی واقعا هنوز میخونه! یا فقط من دیگه نمی نویسیم! خیلی گذشته و خیلی گذشتم . من موندم و یه ذهن خالی و یه عالمه خاطره . دوشنبه 4 شهریورماه سال 1392. چقدر این روزها در صدای سازم دلتنگند . دلم رقص می خواهد . تخت خواب کودکیم را می خواهد. سهشنبه 18 تیرماه سال 1392.

پرسه در پس کوچه های شعر. که من غصه نمی خورم. این غصه است که داره منو می خوره. در حالی که لحظه خداحافظی بیشتر از همیشه دوسش داری. اون وقت تو می مونی و یه دنیا خاطره. دستاتون که همیشه تو دست هم دیگه بوده. جای خالی سرش که رو شونت میذاشت و. بیشتر از اون تو آروم می شدی. اون وقته که همه چیز آدم و یاد اون میندازه.

لطفا لبخند را فراموش نکن! دست هایت را که باز می کنی به هیچ جا بند نیستم سقوط میکنم. تمام من تو می شود. بهار را به گردنت آویخته ای. در هر چه می پیچی مهربان می شود. چشمانت هر جا را ببیند سبز می شود. که سرآغاز فصل رازهای عاشقانه است. که یادم می رود مرزهای خویشتنم را. از من دور نشو! .