روزگاری به نام عمر . اما تونستم از روزای طوفانی زندگیم به سلامت گذر کنم. تلاشم رو میکنم که یه زندگی شاد و آروم برای خودم بسازم. آینده ای بساز که گذشته ات جلویش زانو بزند. امروز که دارم اینو می نویسم من یه استاد دانشگاه و دانشجوی دکترا هستم در رشته مدیریت مالی. راهی که دارم میرم سخته اینو با تک تک سلول هام حس میکنم اما ایمان دارم به خودم و خدایی که در این نزدیکی ست. میدونم که می تونم و از پسش بر میایم.

تن م ن در تن ت و زندانیست. سرم را روی شانه ات میگذارم تا همه بدانند که دنیا زیر سر من است. 82 آمده ام تا فقط کنارتان باشم. وقتی که مینویسم میترسم از دلهره هایم بنویسم و فقط سربسته میگویم استرس دارم اما افسوس که همان دلهره ها به کابوسی تبدیل میشوند و مسیر زندگی و آرزوهایم را سیاه میکنند. مرا بابت اینهمه بیخبری و بیمعرفتی ببخشید. این روزها را میخوانمتان و کنارتان هستم. جایی بین زمین و آسمان معلق مانده ام.

کنارم باش! چیزی شبیه زندگی دارم. خوب به من نگاه کن ای عشق. که می روم به سوی سرنوشت. ღღ جز تو تمومه دنیا پر ღღ. بودن تو شوق زیستن من است. پیله ام پاره شد ولی پروانه قشنگی نشدم. خدایا عاشقان را غم مده. خوشا راهی که پایانش تو باشی. دیگر من و خورشید درد مشترک داریم. روزنوشت های یک دی مآهی.

دوس دارم وقتی که چشماتو میبندی . با من به دردای این دنیا میخندی. اونروزا یه حس عمیق معرفت واقعی داشت همه چی . الان تو محیط کار هم دوستای خوبی پیدا کردم ولی اصلااااااا روزام شبیه دوران خوابگاه نیس .