روایت سرانگشتانم که قلمی است برروی صفحه کیبورد برای ثبت همیشگی در دفتریادداشتم. خوشبختی یعنی همین الان که داداشی زنگ زد و جواب آزمایش که محض اطمینان خانومش داده بود خوب بوده. داداشی دیشب خواب خوبی دیده بود. دوشنبه صبح ظهر ,. موقع خواب سعی کردم از گوشی فاصله بگیرم. تا 3صبح نمی تونستم بخوابم. برای اولین بار دیشب گوشیم پیش خودم نذاشتم.

در آسمان شعر من رنگین کمان باشی. یا شاهکار خاص شعر دیگران باشی. آری برایت هر غزل را شاعری کردم. گرچه برایم قرن ها نامهربان باشی. افتاده بختک از نگاهت روی قلب من. شاید برای من تو آن گنج نهان باشی. شاید زئوس آسمان قلب من هستی. باید همیشه توی قلبم جاودان باشی. هر لحظه در فکر نگاهت غوطه ور هستم. اما تو باید فکر آب و فکر نان باشی. 1-اگر چه تیغ زمانه نکرد آرامم.

وبلاگ های گوناگونی داشتم ک هر کدام در گذر زمان محو شدند. فکر کنم هشت سالم بود وقتی برای اولین بار رفتم مسابقات کشوری تو اصفهان. تو رده ی زیر دوازده سال شرکت کرده بودم. پدرم وقتی من رو دید گفت تلاش ت رو بیشتر کن. تنها نصیحت پدرم برای من همین بود.

چه خبر از غم دنیا. نفست گرم و دلت شاد. مبادا که از این رنج برنجی. گه جهان گشته پراز درد. به من آهسته بگو نیست جهان جای قشنگی. بگذار هرچه بدی هست دراین خاک بماند. من وتو رهگدر کوچه عشقیم. و همین بس که ترا دوست بدارم. نکند خسته شوی یا که ببازی. که تو بر عشق بنازی. کمکت خواهم کرد که بشکرانه این عشق. که در آن بوی خدا هست. که آغاز شود بودن و بی عشق نماندن.

من هنوز ندیده ام که کسی رفتن را بلد باشد و بماند. مگر خضر مبارکپی تواند که این تنها بدان تنها رساند. آن دورها مرا به خود می خواند. من هنوز ندیده ام که کسی رفتن را بلد باشد و بماند. ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم. دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند. رم دادن صید خود از آغاز غلط بود.