که ما هم رو نکشیم. به هم نگاه بد نکنیم. با هم دوست باشیم و. هیچ کدوممون هم نیستیم بی کار. در حال ساخت و ساز ایران. بعد این همه بارون خون. بالاخره پیداش می شه رنگین کمون. دیگه از سنگ ابر نمی شه آسمون. به سرخی لاله نمی شه آب جوب. خدا بزرگه بلا به دور. مامان امشب واسمون دعا بخون! تا جایی که یادمه این خاک همیشه ندا می داد. یه روز خوب میاد که هرج و مرز نیست.

شنبه 22 آذرماه سال 1393. لطف حسین ما را تنها نمیگذارد. او کشتی نجات و کشتی شکسته ماییم. مولا به کام غرقاب مارا نمیگذارد. هل من معین او را باید جواب دادن. شیعه امام خود را تنها نمیگذارد. زهرا به دوستانش قول بهشت داده است. بر روی گفته خویش او پا نمیگذارد. ما و فسرده حالی مولا نمیپسندد. مسکین و دست خالی مولا نمیگذارد. از بس گناهکاریم ما مستحق ناریم. باید که سوخت مارا زهرا نمیگذارد. پنجشنبه 12 تیرماه سال 1393. اگر می خواهی دریا باشی. یکشنبه 4 اسفندماه سال 1392.

در ترساندن دیگران لذتی بیاد ماندنی است. پس من از کار خود راضی هستم و هرگز از آن بیزار نمی شوم. اندکی اندیشیدم و سپس گفتم . راست گفتی من نیز چنین لذتی را تجربه کرده بودم. که میشوی همه چیز خوب میشود.

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم. همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم. شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم. شدم آن عاشق ديوانه که بودم. در نهانخانه جانم گل ياد تو درخشيد. يادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتيم. پر گشوديم ودر آن خلوت دلخواسته گشتیم. ساعتی بر لبان جوی نشستیم . تو همه راز جهان ریخته در چشمان سیاهت. من همه محو تماشای نگاهت. آسمان صاف و شب آرام.

پایان من تنهای تنها . امروز پایان همه ی تنهاییه منه . و البته شروع خیلی چیزای دیگه . کناره کسی که دوسش دارم . دلم واس این وبلاگمو و روزای گذشته تنگ میشه . امروز هم سالگردشه هم تولدش . نه! چه زود یادمون میره ما . چه زود فراموش میکنیم همه چیو .