اصلا نمی دانم برای چه اینها را می نویسم و یا اینکه چرا برای تو می نویسم یا حتی نمی دانم میخوانی یا نه. اما اکنون تنها چیزی که حال مرا خوب می کند نوشتن برای توست. تویی که هیچ چیز از تو نمی دانم.

من تو را پیدا خواهم کردم. یادداشت های روزنامه نگاری که روزنامه نمی خواند. به گمانم همین جا بود . که دو سال پیش می آمدم و . که نت ها از سرم میپرند. که دستهایم مثل چوب . که انگشتهایم کشیده اند خوب باشند . الان برای زندگی کردن حال دیگری دارم . لطفا بار دیگر پیش رویم باشید . و به کسی که میخواهیم.

سالهاست که کتاب می خونم. میگم 27 سال چون اغلب وقفه بین خوندن های مداوم اغلب 3 الی 4 ماه بوده. و امسال فکر کنم این وقفه شده 6 الی 7 ماه. یه زمانی! چند سالیه خیلی آماتور شروع کردم به نوشتن وبلاگ. دوسالی هم میشه که خودم هم از نوشتن خودم بدم نمیاد. ولی چند وقتی میشه که نوشتن رو هم فراموش کردم از قرار. اینم بگم میرم دیگه و.

باز هم تاریخ و زندگی. همیشه یک قربانی, مساله این است. باز هم تاریخ و زندگی.

بنویس که تا دست تو از کار بیفتد. از دست تو نگذار که خودکار بیفتد. معاشران گره از زلف یار باز کنید. حضور خلوت انس است و دوستان جمعند. بخوانید و در فراز کنید. رباب و چنگ به بانگ بلند میگویند. که گوش هوش به پیغام اهل راز کنید. گر اعتماد بر الطاف کارساز کنید. میان عاشق و معشوق فرق بسیار است. نخست موعظه پیر صحبت این حرف است.