سال ۸۸ برای من خیلی آموزنده بود. پر از شادی های از ته دل و پر از ناملایماتی که گذشتن و می گذرن. بزرگترین چیزی که به دست آوردم مانا و بعدش هم دفاع از پایان نامه ام. اما چیزهای معنوی که بهشون رسیدم و برام خیلی ارزشمندن اینه که. ۱-توی هر اتفاقی که میفته مصلحتی هست اما این به این معنی نیست که من دست رو دست بذارم. ۲-آگاهی به جنبه های شخصیتی خودم و سعی کردن برای رسیدن به بالغ شخصیتی که این رو از مشاور خوبم دارم.

به سرم زده دوباره اینجا رو آب و جارو کنم و از روزانه هام بنویسم. الهی کیف ادعوک و انا انا و کیف اقطع رجائی منک و انت. ۵شنبه ۲۸ آبان به اتفاق بابا رفتیم بیمارستان تا کارهای پذیرش را برای جمعه انجام بدهیم. خدا میدونه با چه حالی وارد بیمارستان شدیم و کارهای پذیرش را میکردیم.

یه دختره که یه پسری داره که خیلی دوسش داره. با آرزوی قبولی طاعات و عبادات. حوصلم سر رفته حرصم میگیره نمیتونم یه کار خوب پیدا کنم. به خدا کلافه شدم دنباله یه کاره دولتییم که اونم شانس می خواد و ما نه شانسو داریم نه پارتی. تو کنکور ارشد هم قبول نشدم شد قوز بالا قوز. ظ روز یکشنبه ۸ شهریور ۱۳۸۸. مدام دلهره نتایج ارشدو دارم همین امروز یا فرداست که بیاد . اول بیدار میشی چایی بزار.

نمی دونم چرا دیگه اینجا احساس امنیت نمی کنم برای همین خاطرات قشنگمو از دی ماه ۸۴ تا به امروز پاک کردم . اما این خاطرات همیشه در ذهن من و شهرام باقی می مونه. شاید یه روزی همه نوشته امو به راشین عزیزم نشون دادم. تصمیم دارم هنوزم بنویسم اما اینجا دیگه نه و در مورد روابط شخصی و خصوصیم با شهرام نمی نویسم فقط از گل زندگیمون راشین می نویسم. من کلا آدم فراموشکارم اما در خدمتتون هستم.

پراکنده هایی از روزها و شبها. دانی که به دیدار تو چونم تشنه. هر لحظه که بینمت فزونم تشنه. من تشنه ی آن دو چشم مخمور توام. عالم همه زین سبب به خونم تشنه . در آن لحظاتی که خودآگاه کنار می رود و ناخودآگاه اختیار همه چیز را به دست می گیرد. دقیقه هایی که فاقد زمانند و جدای از مکان. فرداست دوباره تکرار آن روز شگفت. لبهای مرا آتش حسرت بگداخت.

از سالهای خیلی خیلی دور روزانه هام رو می نوشتم. اما همش واسه خودم و خدای خودم . اما حالا می خوام افکارم شما هم بدونی. سهشنبه 1 مردادماه سال 1392. البته اونجوری که به نظر میرسه چند تا از دوستای خویم غیر فعال شدن . رها و همدل ولیلوم و آرش. ٢ سال از آخرین پستم میگذره. اتفاق بزرگی تو این دو سال واسم اوفتاده . من مادر شدم! پستای قبلیم رو که میخوندم واقعا انرژی و سر زندگی رو حس میکردم. فکر نکنین که الان زندگی خوبی ندارم . نه! دختر و شوهری دارم که عاشقشونم.