اینجا شده پاییز آنجا را نمیدانم. اینجا فقط رنگ است آنجا را نمیدانم. اینجا دلی تنگ است آنجا را نمیدانم. تگرگ و رگبار و خزون. خورشید و مهتاب و چشات. از گلای یاس تو باغ. می بینی حال و روزم و. راهی که می خواستی برو. گذشته آب از سر من. پس از يك جستجوي نقرهاي.

متن ترانه ناخوش از آلبوم دلچسبیده های شهیار قنبری. من و تو دوباره بر می خیزیم.

ღ از دوست به یادگار دردی دارم ღ. ﺧﺪﺍ ﮔﺮ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﺯ ﺭﻭﻱ ﻛﺎﺭ آﺩﻣﻬﺎ! نوشته شده در تاريخ جمعه یکم اسفند 1393 توسط افسون. ﺧﺪﺍ ﮔﺮ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﺯ ﺭﻭﻱ ﻛﺎﺭ آﺩﻣﻬﺎ! ﭼﻪ ﺷﺎﺩﻳﻬﺎ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮﻫﻢ. ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﺷﺎﺩﻱ. ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻛﻨﺪ ﻏﻮﻏﺎ. ﭼﻪ ﻛﺎﺫﺏ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﺻﺎﺩﻕ. ﭼﻪ ﺻﺎﺩﻕ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﻛﺎﺫﺏ. ﭼﻪ ﻋﺎﺑﺪ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﻓﺎﺳﻖ. ﭼﻪ ﻓﺎﺳﻖ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﻋﺎﺑﺪ. ﭼﻪ ﺯﺷﺘﻲ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﺭﻧﮕﻴﻦ. ﭼﻪ ﺗﻠﺨﻲ ﻫﺎ ﺷﻮﺩ ﺷﻴﺮﻳﻦ. ﻛﻪ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﺭﺩ! حکایت ما و خدا.

Beyond the seas there is a town. The millstone may break down. But the river continues its course to the sea. یکی محبت می کنه و یکی ناز اونی که ناز می کنه همیشه محبت می بینه ولی اونی که محبت می کنه همیشه تنهای تنها ست. بارون از ابرا سبک تر مي پره. هر کسي سر به سوي خودش داره. مثل لاک پشت تو خودم قايم شدم. ديگه هيچ کس دلم و نميبره. ديگه دل با کسي نيست. آسمون ابري شده ديگه خار و خسي نيست. کنج این شهر پر محبت. گوشه اییکه من بودم ویرانیست.

ليك آن دريا كوير است. روزگاری مردم دنیا دلشان درد نداشت. هر کسی غصۀ اینکه چه میکرد نداشت. چشمۀ سادگی از لطف زمین می جوشید. خودمانیم زمین این همه نامرد نداشت. من بنای عقل را در هم کوبیدم. من شادیهایم را معامله کردم. با ذره ای از اندوه لاله. من آسمان را به اشک کشیدم. و کویر را با خنده پر کردم. من گلو را به خنجر. و ساقه های گندم را به نوازش داس معتاد کردم. به کویر آموختم زخمهایش را. با نمک مرهم کند! من برای تنهایی عشق شقایق دشت دور. و خدا را از ایمان خویش ترساند.