غافل از اينكه هيچكس تنها نيست. حتی معلوم نیست دوباره نظرات رو چک کنم. شبایی بود از ترس اینکه مخاطبام نظراتشون بی جواب بمونه بیدار میشدم تا چک کنم. دلم برا همتون تنگ میشه. میخوام دنیای مجازی نت رو بذارم کنار. البته خودم اهل اینکار نیستم ولی دیدم. همین روزها تو را ز یاد خواهم برد.

بر آن تکهی ماهی که هنوز مانده از عمق شب در آن کنج خلوت و آرام. بر این حس بیداری که از صدای زنگ ساعت نه. از لمس یک دسته پرتو نور تازه و گرم است. و سلام بر گربهی کوچک سیاهی که نگاه سر صبحش مثل آواز پرنده هدیهی خداوند است. سلام بر برگهای سبز و زرد که قدر این لحظه های آخر را می دانند. نوشته شده در ساعت 9 PM. سحرگاه ساحل پنجره ام را آب گرفت. تمام خانه ام پر از صدای موج شد.

چشم هایت به من آموخت که با آخرین نگاه اولین غم آغاز میشود. من بعد ها فهمیدم که شما دختر چه دل پاکی دارید و چه ساده دل می بندین و چه دیر میتونین دل بکنین . بعد تو با کسی دوست نشدم به خاطر اینکه دیگه دلی رو نشکنم و کسی رو وابسته خودم نکنم که موجب آزارش بشم امیدوارم منو ببخشی و اینو بدون من هیچ وقت قصد آزارت رو نداشتم و هرچه بوده ناخواسته و از سر نادانی بوده . بازم ازت میخوام من رو ببخشی .

غروب همیشه واسه من نشونی از تو بوده. گلای خشک تو گلدون اونایی که ریختی بیرون. گفتی بی جونن و خسته یادگار عاشقم بود. عکسای کهنه و داغون اونایی که ریختی بیرون. گفتی تارن و شکسته مال یار سابقم بود. آخه من یه عمره تنهام همه چیم خال و سرده. من که پازل تو نیستم. اونایی که ریختی بیرون مال چشمای ترم بود. منو هم میذاری بیرون وقتی بازیهات تموم شد.