دور میدان امام خمینی اول خیابان شریعتی وقتی اولین بار ببینمت. سفره خونه ی نزدیک گنجنامه وقتی جلوم نشسته باشی. رفتن زیر آبشار و خیس شدن و از رو سنگ ها پریدن. کتیبه های گنج نامه رو خوندن و ژست های آنچنانی گرفتن. نوشیدن چای روی بالاترین تخت های سفره خانه ی گنج نامه. دیر رسیدن به جلسه رونمایی کتاب. آرامگاه باباطاهر و آواز نی و دوبیتی ها. بستنی خوردن و سر و کله زدن تو با بچه های پونه. خنده های دوست داشتنی و زلال بودنت مثل بال زدن شاپرک ها رو پوست آب. همه این ها یه دختر دیگه بود.

والا من که راضی ترم کنسرت حاج محمود کریمی رو برم. حداقلش برام جنبه اگزوتیک داره. البته همین الان که دارم فکرشو می کنم عقم می گیره از این حضرات مداح. غرض اینه که باسن جنیفر و عربده حاج محمود سر و ته یه کرباسن. و ما هم مشغول غر زدن و در صف سفارت های کشورهای آمریکای شمالی هستیم. بوی تهوع و ایمان از مرزهای جنوب شرقی و سر به دار خواب آلود.

ارسال شده توسط The Morning After. این را در وبلاگ بنویسید! 8207;در Twitter به اشتراک بگذارید. 8207;در Facebook به اشتراک بگذارید. این را در وبلاگ بنویسید! 8207;در Twitter به اشتراک بگذارید. 8207;در Facebook به اشتراک بگذارید.

رو به آسمان من بیاورد. صدا صدای قلب من باشد. هزار فکر دورتر را بجوید. در آستانه ی جاودانه شدن. خیال خام آنهمه دل دل کردنت. و هر باور که در تو. مصمم میکند هر بهار را. و شده باشد چنین محزون. ورق بزنی و خطی بکشد. تمام سیاه و سفید های خیالت.