دوستان عزيز سلام امدم برگشتم تا فراموش كنم خيلي چيزها را چنان كه هرگز نبوده ووجود نداشته است خودتان ميدانيد كه اين چيز ها بخش عمدهاي از دستمايه هاي عشقو اميدواري من به زندگي بوده است . اما اين اواخر انچه باعث شادابي روحم ميشد تنها تبديل به مردابي شده بود كه مرا به تلخ كامي عميقو خفه كنندهاي دعوت ميكرد . الان اينجام هيچ فكر خاصي ندارم . راه مقابلم اصلا مشخص نيست . تنها دو چيز دارم دخترم و ميلم به نويسندگي بقيه ي ارزوها يم چه بود بماند . از خدا ميخواهم اوضاع از اين بد تر نشود همين و بس .

سکوتم را نکن باور! نوشته شده توسط افق روشن در ساعت لینک. من از همان روزهای پاییزی که باد خنک صبح گاهی صورتم را نوازش میداد میدانستم! من شاگرد زرنگ کلاس بودم و دبیر نقشه کشی هم نامردی نمیکرد و آخر هفتهها کلی کار برایم تهیه میدید . من هم ناسلامتی گل سر سبد هنرستان بودم و نمیتوانستم نا امیدش کنم .