قصه ای که می خوام واستون بگم جدید نیست . مربوط به سال ها پیشه . جونم واستون بگه سال ها پیش تو یه عصر و زمان دیگه تو یکی از دبیرستان های تهران هنگام برگزاری امتحانات سال ششم دبیرستان. داده بود و رفته یود! دادند فکر می کنید اون دانش آموز چه.

سلام به روی گل مهربونتون. از همتون واقعا ممنونم که برام دعا کردین. ما با هم خوبیم و خوشحالیم . هنوز هم چیزی نشده خراب هم نشد. من تو این چند روز گریه نکردم خداروشکر میکنم همدیگه رو آروم میکنیم . هی میخندیم بهش قول دادم که دیگه گریه نکنم من بخاطر کاوه است که دیگه گریه نکردم اما اگر دلمو بشکنه اونوقت خیلی زیاد گریه میکنم. چون دل که شکست اشک سرازیر میشه. راستی الانم صورتم پرخنده وشاده خوشگلکم. ما به یاد خدا هم هستیم به خدا میسپارم که باهم باشیم. بازم میگم برام دعا کنین.

نگذار که از تو فقط نامت را بدانند. و نگذار که از تو تنها مشق کردن اسمت را به یاد داشته باشم. همواره در من جاری باش! همان گونه که خون در رگهایم جاریست! خداوندا . از تو می خواهم که در کوره راه پر پیچ و خم زندگی تنهایم نگذاری . همواره محتاج وجودت می باشم . از این که وبلاگ منو می خونید از شما خیلی خیلی تشکر می کنم.