به افتخار داداش کوچیکه گل گلی خودم. سلامی چو بوی خوش آشنایی. آخرین روزهای شادی در مدرسه. باشگاه خادمان معنوی امام رضا. یکی از همین مریمی ها. گاه نوشت های محسن باقرلو. ایالت خود مختار روانی ها. دلتون بسوزه من ازین دوستای ماه دارم. من بالاخره اومدم م م م م م م م م م م م. اصن عرق شرمیه که داره ازم میریزه پایین.

تمام سیمرغ ها برای تو کم است. ای مرد تو بدان هیچ گاه در ردیف کسانی قرار نخواهی گرفت که به اسم دفاع مقدس فیلم های شفته تحویل مردم میدهند. تو مقایسه نمیشوی با رسوایی ومعراجی اخراجی تو فراتر از خنده بیننده ات را شاد و روشن میکنی تو خوب میدانی جای چه جیزی خالی است و باز هم خوب بلدی از فرش قرمزی بگویی که جای تو و فیلم های ارزشمندت نیست تو خوب بلدی پدیده بسازی نه سرگرمی تو خوب بلدی نگاه سیاسی ارتفاع پستت را اجتماعی بار بیاوری و خطت را از فرهادی جدا کنی. تو ریشه داری حتی بدون ریش.

سارا - کبریت - نسرین - شیوا. یکشنبه 23 مهرماه سال 1385. قلب خاموشم به یاد اوست. شنبه 22 مهرماه سال 1385. من که می دونم یه روزی میمیرم از نداشتنت گر چه دیگه عادت شده تو رو از خدا خواستنت. من که می دونم آخرش دق می کنم تو بی کسی ولی اینو هم می دونم به داد من نمیرسی. من که می دونم دل تو یه قلب ساده نمی خواد حتی واسه یه لحظه هم با دل من راه نمی اد. من که می دونم من مثل زمینم و تو آسمون هیچ وقت بهت نمیرسم اخه زیاده فاصلمون.

این روزها انقده درگیر چیزهای بی خود شدم که حتی روزانه خودم هم یادم می ره. با ادمها بی خود که اسمشون رفیقه ولی از هرچی نامرد نارفیق بدتر سرو کله زدم. بعد از سالها فکر می کردم که در ارامش کار خواهم کرد یا حداقل ادمهای که می شد بهشون. اعتماد کرد با من هستن. ولی متاسفانه نه تنها راحت کار نکردم. بهشون اعتماد داشتم از همه نارفیق تر بودن. یه مشت ادم خاله زنک مزخرف که طی این همه. حالا گفتن به هر دو کار اجرای عمومی می دن.

ما هم بالاخره بار و بندیلمان را جمع کردیم رفتیم آن سو تر . یک کوچه پایین تر است . حرص و جوش میخوردیم از دستش. ما هم گفتیم دوری و دوستی بهتر است . سخت است ها! در و دیوار اینجا را خیلی دوست داشتم همش برایم.