امشب اولین شبی است که بعد از سه سال مریضی توانستم بالاخره مطلب جدیدی بنویسم خیلی خوشحالم. این روزا دارم پیر میشم رد پیری مثل یک حس شوم روی همه چی خط انداخته حس عمیق پیری مثل خطهای . پشت خوابهای فروزان دست ناشناسی غم می کارد بی هراس و بی درد اصلا فکر نمی کند که من توان تحملش .

نوه های عزیزم عسل و پارسا. درختان را بگویید برگهای فرسوده شان راروی خاطرات تلخ و شیرین من که تنها دارایی ام هستندنریزند. امازمستان را بگوییدبابارش دانه های سفید برف روی زخم های دلم را بپوشانند تا یخ بزند. اميدوارم از خواندن آنها لذت برده باشيد و از اظهار نظر شما خوشحال مي شوم. کلیه ی مطالب این وبلاگ محفوظ می باشد. کپی برداری با ذکر نام منبع بلامانع می باشد. آقاي لطف اله شيرين زبان. ایران آذربایجانی تورکجه سینین ادبیات اوتاغی.

حرفهای ما هنوز ناتمام . ناگهان چقدر زود دیر می شود. با همه پوچی از تو لبریزم. نه به فکرم که رشته پاره کنم. نه بر آنم که از تو بگریزم. همه ذرات جسم خاکی من. که لبالب ز بادهء روزند. با هزاران جوانه می خواند. هر نسیمی که می وزد در باغ. می رساند به او درود ترا. من ترا در تو جستجو کردم. نه در آن خوابهای رویایی. در دو دست تو سخت کاویدم.