خداوندا تو میدانی که من دلواپس فردای خود هستم. مبادا گم کنم راه قشنگ آرزوها را! مبادا گم کنم اهداف زیبا را! دلم بین امید و نا امیدی میزند پرسه. مرا تنها نگذار خدا . خوابی که تعبیر نشد! تک تک خواب هام تعبیر شدن! جز خواب تو . تو همون خوابی که تعبیر نشد! تو همون اتفاقی که نیفتاد! می دونم بالاخره یه روز تعبیر میشی . فالگیر بهم گفت همه چی دروغ بوده! من از هر چی.

سهشنبه 16 آذرماه سال 1389. مقصدم خیابان ظهیر الدوله و مقصودم رسیدن به کمی آرامش. همه کوچه ها به تجمل ختم میشد وکوچه مورد نظر به تامل. در آهنی باغ را که باز کردم ناله کنان به کناری رفت. راهرو پوشیده از گل های رازقی بود. همانطور که از روی قبرها عبور میکردم نام های روی آنها دنیای بیرون را بیشتر برایم پوچ میکرد. نام هایی چون تیمسار افخمی اختر الزمان ملک میرزا . نسیمی تمام برگ درختان باغ را به رقص در آوردو گویاکه کیلومتر ها از شهر دور شده بودم. ز من نگارم خبر ندارد ز حال زارم خبر ندارد.