زندگی دو گانه ی من! من یه ماهی بنفش ام! پارسال همین شب ها بود که. دفعه ی اول بود که شب قدر میرفتم بیرون. نمیشد اون همه حرف تو یه شب بگم. یادم نمیاد اون موقع میخواستم باشی و برای بودنت دعا میکردم یا میخواستم فقط راحت شی و درد نکشی. چنگ نزنی به دنیا بخاطر ما! اونجا که رسیدم دلم اروم شد . نمیخوام هی از خدا یه چیز تازه بخوام.

وقتی دوستت ندارن یعنی لایق دوست داشتن نیستی. پس من میرم که بمیرم. مرا تنگ در آغوش گرفته ای و برای روز های رفته مان گریه میکنی. حالا تو التماس میکنی و من فقط پورخند میزنم. چه زود رسید روزی که آرزویش را داشتم. که من بی ذره ای احساس درست مثل چوب خشک در آغوشت باشم و تو! تو ذره ای احساس از من گدایی کنی.

در آن دوووود دست در زلفانم کردی و گفتی. واما تو با دیگری هستی و من اینجا تنها و در دوووووود. کمی فاصله برای مرگ غمهایم کافیست. بی خوابی و هزار عیب ناشرعی. داشتم فک میکردم چیکار کنم خوابم ببره گفتم بیام پست بذارم.