وقتی دوستداشتن ما کنار گذر عمرمان است. ساعتها بی حوصله و پوچاند. سوم اردیبهشت نود و چهار. من برایت یک عمر آرامش کنار گذشتهام. مثل خرداد پر از حادثههای خوب. مثل گل سرخ کنار چشمهایت. و تکرار آفتابگردانهای عاشق باران. قهوهی تلخیست از دیشب مانده. من با حسهای گاه و بیگاهم.

یه وقتی یه کسی تورو می بخشه اما یادش نمیره که فلان خطارو کردی و همیشه یه جوری نگات میکنه که تو میفهمی هنوز یادش نرفته یه جورایی انگار که سابقه بدت رو مدام به یادت میاره.

به نام خداوندی که آسمان ودریاراآبی وانسان هارا خاکستری آفرید. دانش آموز کلاس سومی که با مشاوره حرف می زد . می خواهد از شوهرش جدا بشود به دلیل این که بهش مشکوک شده . می گه دایم داره چت می کنه و اخیرا هم دوستانه پسره گزارشهایی از چشم چرانی های او در محل کارش داده اند و سوء ظن دختر ه قوی تر شده و. فکرش رابکن یک دختر 16-17ساله در مرز مطلقه بودن.

دندانپزشکی که برای دل خودش می نویسد. مدتهاست دلم نوشتن می خواهد. اما توان نوشتن یاری نمی دهد! شاید برای نوشتن بهانه ای نیاز باشد.

امروز ظهر شیطان را دیدم. نشسته بر بساط صبحانه و آرام لقمه برمیداشت.