رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند. چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند. همیشه خوشی یا همیشه ناخوشی نداره.

شادم که درشرار عشق می سوزم. کم کم بهمن ماه هم خیری و خوشی داره میاد. از گذر عمرمون که بگذریم. امسال اگر خدا بخواهد می خواهم در مهدکودک تولد بگیرم. الآن هم در حال نوشتن لیست وسایل و برنامه ها بودم.

دلتنگی های مادرانه من و دوقلوها. دلت که گرفته باش با صدای دستفروش دوره گرد هم گریه می کنی چه برسه به صدای بارون . دوستان تو این چند سال فکر میکنم در مورد مادام اریت گهگاه مطالبی تو وبلاگم نوشتم . ایشون بعد یه مدت که ایران نبودن برگشتن و باز کار زیبایی پوست و مو رو شروع کردن . اگر دوست داشتین حتما با دفترشون تماس بگیرین و یه جلسه مشاوره بگیرین .

چه قد دلم برای وبلاگم تنگ شده. ماه رمضون عزیز هم از راه رسید. خیلی حس خوبی دارم توی این ماه. وای که با وروجک شیطونم چه قد سخت بود پهن کردن سفره افطار. یک هفته قبل از رمضون هم رفتیم کوش اداسی. به,نظرم با بچه اینجور جاها بهتره. حداقل همش تو هتلی لازم نیست هی بری اینور اونور. اما به نظر من طبیعت و دریای شمال زیباتره خیلی. البته اونجا شرجی نبود و این حسنش بود. با کلی خنده و شادی! از هتلمون هم ر.

کتاب 5 حسرت بزرگ دنیا رو یه پرستار استرالیایی نوشته که از افراد سالخورده و بیمار پرستاری میکرده و از اون افراد خواسته که حسرت های زندگیشونو بگن و 5 حسرت بوده که بین اکثر افراد مشترکه. 1- کاش جسارت داشتم اون جوری زندگی می کردم که می خواستم نه اونطوری که بقیه ازم توقع داشتن. 2- کاش اینقدر سخت کار نمی کردم. 3- کاش شجاعت داشتم احساساتم را با صدای بلند بگم.

آشیون عشق مهدی و بانو. راستی من چه خدایی دارم. بمان برای من بمان دو چشمت آسمان من. خونه عشق من و تو. بهشت كوچكي به نام خانه ما. سالها در حسرت داشتن خانه.

ببخشید که مجبورم خصوصی بنویسم. دلم برای همتون تنگ شده بود خیلی زیاد. امیدوارم باز هم بتونیم دوستای خوبی برای همدیگه باشیم. واقعا دلم برای اینجا تنگ شده. فعلا باید برم کاش دوباره زود اینترنت دار بشم بازم بتونم بیام پیشتون.

در اوج سختی ها و فشارهای این روزها! تنها لبخندها ی اون هست که زندگی رو شیرین میکنه. شیرین تر از قبل از همیشه. شیرین شیرین مثل قند و عسل. بقیه عکس ها در ادامه مطلب. این روز ها همش فکر می کنم شمارش معکوس برام شده. یه ترسی هم یه گوشه دلم نشسته! خوبه ان شاا. و هر چند وقتی یه تکونی به خودش میده منم که عاشق حرکاتشم. باز هم ولی خدا رو شکر می کنم که مثل اون .

7 ساله که بامهربون ترین مرد روی زمین ازدواج کردم. اما حالا می خوام یه توضیح راجع به مدتی که نبودم بدم. هرچی هست زیر سر همین قضیه است. نمی گم علی کجا می ره . مهم اینه که یقین دارم داره درست ترین کار ممکن رو انجام می ده و توی راهی هست که راه امام زمانه. البته فکر می کنم مشخص باشه. بعد از نوشتن اون پست اون موقع اون م ا م و ریت خود به خود کنسل شد. و من هم دیگه چیزی به علی نگفتم.

بعد از کلی دوری من دوباره اومدم. من و همسرم بالاخره به یکی از آرزوهای بزرکمون رسیدیم و اونم قبولی تو کنکوره ارشد بود. آرزویی که برا رسیدن بهش خیلی تلاش کرده بودیم! واسه همین بود که کمتر وقت می کردم بیام اینحا و به دوستام سر بزنم. خوشحالم که بعد از یک سال تو خونه موندن بالاخره به هدفم رسیدم.