من نیستم چون دیگران بازیچه بازیگران. کاش زندگی یک دکمه غلط کردم و برگشت به عقبم داشت. نوشته شده در یکشنبه 5 فروردینماه سال 1397ساعت. ولی خداییش خیلی فضول هستن و دماغشون سربالاس. عین خل و چلا اونقدر تحویلشون میگرفتم احساس غریبی نکنن! اونوخت نگا وضعیت خودم! بگو داشتی زندگیت رو میکردی بیکار بودی ازدواج کردی! یک غلطی میکنی که بعدش دیگه هیچ غلطی نمیتونی کنی.

کسی که وسوسه را آفرید من بودم. پدید آمد و شد ناپدید من بودم. کسی که موقع تولید آدم و حوا. نشست و ناخن خود را جوید من بودم. کسی که در شب تاریک و بیم موج پرید. به پشت نوح و به ساحل رسید من بودم. کسی که تا سگ اصحاب کهف خوابش برد. پرید و زیر لحافش خزید من بودم. در آن نمایش نارنج و یوسف و چاقو. کسی که دست خودش را کشید من بودم! کسی که رفت به صحرا و اشتباه گرفت. یزید را عوض بایزید من بودم. کسی که آخر دعوای رستم و سهراب. بسوی مادر او می دوید من بودم.

که سهم من بشود یک نگاه سرسری ات. چشم میبندم خودم را لحظه ای گم میکنم. دست و آغوش تو را عالی تجسم میکنم. با تو من تصویر زیبای شب و آیینه ام. در منی هر روز با عشقم تکلم میکنم. با خیالت چون خوشم تنها تبسم میکنم. راستی حق مرا در عاشقی معلوم کن. من که خود را سوژه ی اشعار مردم میکنم. باز کردم چشم را حالا ببین رسوا منم. من که آغوش تو را عالی تجسم میکنم. اما دیوانگی قشنگ تر است.

می خواهم خواب اقاقیاها را بمیرم. حتی اگر زنبق کبود کارد. و عبور سنگین اطلسی ها باشم. به ساعت هفت عصر . تیکه ای از شعر از این گونه مردن .

پاره آجر های یک دیوار قدیمی. آجر چین های یک دیوار نصف نیمه . ببین این همین همان خندهای همیشگیست. ولی خب برای من همین هم کافیست عزیز جانم. همین که خودم حس کنم بدجنسی را یادم رفته. او هم یک پناهگاه امن باید داشته باشد. نه براچی غصه بخورم .