روزمرگی هایی از روزهای خدا. من و 2تا پسرای وروجکم. وای چه گردو خاکی نشسته تو وبلاگم. نمیدونم دقیقا چندماه و سال شده نشده بیام و چیزی بنویسم اما دلم واسه حال ووروز خوشی که تو وبلاگم داشتم و تک تک دوستای نازم تنگ شده . آخرین هفته های بارداری و . سلام من که نفهمیدم این مدت چه بلایی سره بلاگفا اومده بود هرکی میدونه به منم بگه . به امید روزهای قشنگ و شاد آینده واسه همه عزیزان و دوستای گلم . بارداریم باعث نشده دست از این ک.

عاشقت خواهم ماند بی آنکه بدانی . از اینجا می روم . باشد که با رفتنم همه خاطرات تلخ این دوسال از ذهن و روحم پاک بشه . اگه دوست دارید همچنان همراه من باشید. یاد دارم در غروبی سرد سرد. می گذشت از کوچه ی ما دوره گرد. دسته دوم جنس عالی می خرم. کاسه و ظرف سفالی می خرم. گر نداری کوزه خالی می خرم.

گاهی یک معجزه همه زندگی را تغییر میده. فقط یک معجزه از جانب اووووووووو. یکی هست که مثل من حالش بده. نبسته ام به کس دل. نبسته کس به من دل. چو تخته پاره بر موج. ز من هر آن که او دور. چو دل به سینه نزدیک. به من هر آنکه نزدیک. از او جدا جدا من. نه چشم دل به سویی. ای که رفته با خود دلی شکسته بردی.

هم اینکه از یادها نرم . خط خطیهای یک مدل اسلامی.

یادت بخیر شادمانی بی سبب. من اینجا بس دلم تنگ است.

این مدت که ننوشتم خیلی اتفاق های مهمی افتاد برام. نمی دونم چرا ولی دیگه مثل اوایل حوصله نوشتن ندارم. انگار دیگه اون شور و ذوق رو ندارم. هرچند که می دونم حیفه. مخصوصا این دوره که یکی از مهمترین دوره های زندگیمونه. واقعیتش این که با حسام قرار گذاشته بودیم که آخر امسال دیگه به پدر و مادر ها بگیم تا دیگه به یه سر و سامونی برسیم. 6 سال گذشته و ما حس میکنیم دیگه وقتشه که همه چیز رسمی بشه. با بابا صحبت کردم مخالفتی نکرد و موافق بود تقریبا. اینجوری شد که قضیه دوباره کمی به حاشیه رفت.