كوچه پس كوچه هاي زندگي تو من. یادت بخیر شکلک تنهای من. به امید روزهای بهتر قشنگتر ارومتر مهربونت. با یه عالمه دعای خوب. انگار زمان زیادی میگذره از گم شدنم. اوه انگار سالهای زیادیه که رفته ام حتی اسمتو فراموش کرده بودم ولی هنوزم روزها دارن یکی یکی میگذرن. برای شروع دوباره باید رفت.

روزنوشته هاي زندگي من و رضا. اوایل به دلیل مشکلات کار و درس واقعا وقت نکردم اینجا بیام و مطلب بنویسم . شکر خدا نتایج امتحانات شاگردام خیلی رضایت بخش شد . دروس خودم هم تمام شد به خیر و خوشی و الان فقط پایان نامه مونده و یه مقاله هم کار کردم . اما بعد از امتحانات و آزاد شدن وقت من . رغبتی برای آپ کردن نبود . جز دلتنگی برای دوستان گلم که سعی کردم به همه سر بزنم و کامنت بذارم . فکر کنم بعد از این هم اوضاع به همین منوال بمونه! دوباره درمان رو شروع کردم . امیدم به بارداری خیلی بیشتر شده.

روزهایی که خاطره شد و فردایی که همبستر خاطرات میشود. امروز سه شنبه روز آخر کاریمه. دیگه یه جورایی باید خودم رو با شرایط جدید وفق بدم. البته قرار شده یه سری از کارای شرکت رو تو خونه از طریق اینترنت انجام بدم. با اینکه یه وقتایی خیلی برای این روز لحظه شماری میکردم ولی الان یه کم میترسم.

من و دل و تو و غم تو. آخرين سفر تو اولين غم من. تمامي جوانب امر رو مدنظر قرار داد. ديشب بعد از هشت ماه زندگي مشترك خانوم ليلي از آقاي مجنون بازهم خواست كه بره براي عروسي نوبت آرايشگاه بگيره. آقاي مجنون هم گفت من همچين توافقي با تو نكرده بودم.